29.8.06
Μάλιστα. Πάλι αράχνες θα πιάσω εδώ μέσα…
Αγαπητό μου ημερολόγιο, (πάντα ήθελα να το γράψω αυτό, ομολογώ ότι είναι η πρώτη φορά στη ζωή που τα χέρια μου ξεστομίζουν αυτή τη φράση)

Η εβδομάδα που πέρασε ήταν τόσο περίεργη που μου φάνηκε σαν ένας μήνας...

Το τέλος των άτυπων διακοπών μου συνέπεσε με τις φωτιές στη Χαλκιδική και τα σώου που ακολούθησαν σε ραδιόφωνα, τηλεόραση και λοιπά Μαζικά Μέσα Μεταφοράς Κοινής Γνώμης, Αντιγνώμης, Διαφωνίας, Γκρίνιας, και λοιπών «Ό, τι μας κατεβάσει η κούτρα μας το λέμε».

Με την «Πολιτική Αυθάδεια» των πολιτικών κάθε χρώματος, κουλτούρας, και λοιπών χαρακτηριστικών, που η πολιτική ορθότητα μας υπαγορεύει να τους αγαπάμε όλους, κι ας είναι ό,τι είναι.

Αν και δεν πηρά χαμπάρι πότε ακριβώς ήταν «Πολιτικά Ευγενείς», ώστε να μπορούμε να μιλάμε για ξαφνική Αυθάδεια. Ειδικά, σε θέματα, που εν πάση περιπτώσει, τι σκατά τους πληρώνουμε τους φόρους και τους ψήφους μας; («ο ψήφος» κλίση κατά Fame Story και λοιπών ριαλιτοψηφιζόντων παιχνιδιών).
Τι κρίμας να γίνει ένα τέτοιο τραγικό γεγονός σε προεκλογική (άτυπα, κατά τον Πολιτικό Πολιτισμό-θέλω κείνη την καρέκλα-ψηφίστε με-για την Ελλάδα, ρε γαμώτο-όχι για μένα) περίοδο...

Πολύ κρίμα, χάλασε η συνταγή «Όλα μέλι-γάλα, οι νταβατζήδες ξέμειναν από πουτάνες, οπότε μας τελειώσανε, κοιμηθείτε ήσυχοι» και δεν έδεσε το γλυκό. Έτσι, αν ρίξεις στην κατσαρόλα μία κουταλιά του γλυκού «συγγνώμη» και μία κουταλιά της σούπας «όλα δούλεψαν ρολόι» ίσως και το σώσεις...

Αν και μάλλον το έσωσες, μιας και ο άξιος εκπρόσωπος-κληρονόμος της συνεχιζόμενης άξιας γενιάς των Παπανδρεείδων, που για να πάρει το αξίωμα πέρασε από τα εργαστήρια του CSI (btw, φοβερή σειρά) για ταυτοποίηση DNA, δεν έχει μάθει ακόμα πώς να συντάσσει προτάσεις που να έχουν κι άλλες έννοιες, πέρα από Υποκείμενο-Ρήμα-Αντικείμενο. Όπως αυτή: «Εγώ είμαι πρωθυπουργός».
Επειδή όμως το μάθημα για τους χρονικούς προσδιορισμούς είναι στην επόμενη τετραετία, δεν έχει προσδιορίσει στο μυαλό του το πότε...Σήμερα, αύριο, χτες, ποτέςςςς;;;
Κατά τ’ άλλα, ο έτερος άξιος εκπρόσωπος-κληρονόμος της άλλης γνωστής οικογενείας πέρασε με επιτυχία το μάθημα των χρονικών προσδιορισμών (και του DNA) και χαίρεται στο σπίτι του (μην τον είδατε, μην τον είδατε) τραγουδώντας «ΣΗΜΕΡΑ, ΤΩΡΑ, είμαι πρωθυπουργός, φί-ρου-λί, φί-ρου-λά, ουίίίίίί».

Τέσπα, εμένα μου λένε ότι όλους πρέπει να τους αγαπάμε και να τους δεχόμαστε, γιατί έτσι λέει το πολιτικώς και πολιτιστικώς ορθόν, ε και τι να κάνουμε πια, δεν αλλάζει ο άνθρωπος παιδί μου, πρώτα του φεύγει η ψυχή και μετά το χούι, άστα βράσε ρυζόγαλο, πάμε παρακάτω...


Καθώς δούλευα ψιλό γαζί τους ρεπόρτερ για τις αντιδράσεις τους στον καύσωνα, πήρα αγκαλιά ανεμιστήρες και air-condition, με αποτέλεσμα να αρπάξω μία ωραιότατη πούντα και από Δευτέρα σε Δευτέρα να έχω καταπιεί μπόλικα θαυματουργά χαπάκια της επιστήμης, μπας και καταφέρω να αρχίσω διάβασμα για το πανεπιστήμιο, θέμα το οποίο θα αναλύσω διεξοδικώς παρακάτω.

Άσε, που ναι μεν εγώ την άρπαξα, ναι δε ο υπολογιστής ανακοίνωσε ότι έπαθε, λέει, θερμοπληξία από τον καύσωνα, με αποτέλεσμα να μου φτύνει τα δισκάκια στη μούρη και τον έπιασε το μανιάτικο και αρνιόταν να ανοίξει! Άκου, φίλε μου, θράσος!!! Το ωραίοτερο; Αφού άνοιγε, μετά αρνιόταν να κλείσει...
Μετά από φροντίδα, στοργή και προδέρμ τα βρήκαμε κάπως, αλλά επιμένει ότι αν δεν του δώσω μερικά από τα θαυματουργά χαπάκια της επιστήμης, που καταπίνω, δεν πρόκειται να στανιάρει ούτε κείνος ούτε εγώ και όταν του λέω
«ΌΧΙ, δεν θα μου γίνεις εμένα χαπάκιας!»
κλείνει και ξανά μανά από την αρχή το κανάκεμα και το βρίσιμο και τελικά μου κάνει τη χάρη, μιας και τον εκβιάζω με τα κροκοδείλια δάκρυα μου, γιατί, λέει, έχω διάβασμα (τι έχω;) για το πανεπιστήμιο. Μισό, αγαπημένο μου ημερολόγιο, να ηρεμήσω από τα γέλια και επανέρχομαι...


Και τελικά, που λες, μου την έκανε και ο Cyrusgeo την Τετάρτη για δουλειά, μ’ άφησε μόνη και έρμη σε τούτο τον κόσμο που έβραζε και γύρισε την Κυριακή και άφησε στο μπλογκ του τον Π, ο οποίος έγραψε ένα εξαιρετικό ποστ, το οποίο μετά κατακλύστηκε από spammers, οι οποίοι αρέσκονται να μας πρήζουν με διαφημίσεις για χαπάκια...Και όχι, τα θαυματουργά χαπάκια της επιστήμης που κατάπια εγώ δεν είναι τα ίδια! Πάντως, οι spammers διεγράφησαν σούμπιτοι και παρέμειναν τα σεντόνια.
Πάντως, ο Cyrus μου γύρισε με
γκρίνιες τις οποίες, ευτυχώς, πλήρωσαν τα κακώς μελοποιημένα ποιήματα, τον έκανα και αγκάλισες και ζουζουνίσματα και του πέρασε...

Και που λες, ανεβαίνω την Παρασκευή στο πανεπιστήμιο για αναζήτηση ακαδημαϊκών πληροφοριών και λοιπών εξαιρετικών γνώσεων, που ανοίγουν, έτσι λένε, το μυαλό σου, αλλά οι υπάλληλοι της βιβλιοθήκης πήραν την άδειά τους και κοινώς χέστηκαν αν έχουμε εξεταστική ή όχι και θα ανοίξουν 1η Σεπτέμβρη, έτσι για καψόνι. Καταλήψεις δεν μας θέλατε; Εμείς πάμε για μπάνια!
Βεβαίως, όταν θα γυρίσουν ηλιοκαμένοι και ανανεωμένοι θα βρουν στην πόρτα της βιβλιοθήκης όμορφα μηνυματάκια με καθόλου όμορφο περιεχόμενο από εξαγριωμένους πρώην καταληψίες, αλλά νυν τρεχάτε-ποδαράκια-μου φοιτητές.


Τώρα θα μου πεις «τι κάνεις εσύ, χρυσή μου, στο πανεπιστήμιο;»
Όπως έλεγα και σ’ έναν φίλο προ μηνός, ανακάλυψα ότι υπάρχει ένας πολύ σοβαρός λόγος για τον οποίο πρέπει κάποιος να τελειώνει την συγκεκριμένη σχολή όταν εισάγεται σ’ αυτήν, και όχι μετά από 10 χρόνια, όταν τριανταρίζει.
Διότι, είναι αδύνατον να καταπιείς και να χωνέψεις, πόσο μάλλον να παπαγαλίσεις, κάτι που έχεις ήδη σπουδάσει, ήδη διδάξει και ήδη φιλτράρει. (Στην συγκεκριμένη σχολή αυτό συμβαίνει σε μεγάλο ποσοστό φοιτητών.) Ειδικά, όταν στα πανεπιστημιακά συγγράμματα των 59 σελίδων (για ένα αντικείμενο που μόνο η εισαγωγή πρέπει να έχει τόσες σελίδες, φαντάσου πόσες πρέπει να είναι για να καλύψει όλο το επιστημονικό πεδίο που πραγματεύεται) υπάρχουν λάθη γλωσσικά, συντακτικά, και ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ!
Και να απορείς τώρα: Να του κατεβάσω του άχρηστου την βιβλιοθήκη μου στο κεφάλι του και στην Α4 κόλλα των εξετάσεων, ή όχι; To be or not to be; Ε; Not to be, παπαγάλα και σκάσε, χρυσή μου, ούτε η πρώτη είσαι ούτε η τελευταία.
Παρ’ όλα αυτά τους υπόλοιπους λόγους για τους οποίους πρέπει κάποιος να τελειώσει το πανεπιστήμιο στην ευαίσθητη ηλικία των 18-22, άντε βαριά 23, τους πραγματεύεται η Λίτσα στο τελευταίο εξαιρετικό της ποστ. Διαφωτιστικότατον!

Τα τελευταία νέα πάντως είναι ότι η Paragrafos έφτιαξε κι ένα καινούργιο μπλογκ σχετικά με την επιληψία, το οποίο προσπαθεί ακόμη να το φέρει βόλτα, αλλά εν προκειμένω, το θέμα δεν αλλάζει όπως κι αν το βάλεις σ’ ένα μπλογκ. Άντε και καλορίζικο!

Αγαπημένο μου ημερολόγιο, δεν ξέρω αν θα σου ξαναγράψω λίαν συντόμως, μιας και πρέπει να ξεχάσω πολλά απ’ αυτά που έμαθα με κόπο για να μάθω με τα στήθια μου, συγγνώμη, με αποστήθιση πράγματα που είναι ολίγον φάουλ και φάλτσα, αλλιώς με βλέπω παρέα με τα 18άρικα στα αμφιθέατρα εκεί στα 40 μου.

Σε φιλώ

Σμουτς!
 
Από την Artanis στις 1:52 π.μ. | 17 comments
21.8.06
Ευχές...
...στον Andy Dufresne, στην σύντροφό του
και στην κόρη τους, την μπαμπίνα τους που γεννήθηκε χτες.




Από την Artanis και τον Cyrusgeo τις ομορφότερες ευχές του κόσμου!


Να σας ζήσει!!!


foto: ©Anne Geddes
 
Από την Artanis στις 6:39 μ.μ. | 3 comments
16.8.06
Εξορκισμός
Για κάποιο ανεξήγητο λόγο, αυτό το κομμάτι έχει κολλήσει στο κεφάλι μου τις τελευταίες δύο εβδομάδες. Κάτι η εισαγωγή του, που επανέρχεται και επανέρχεται,κάτι οι στίχοι, έχει αρχίσει και με βασανίζει, σχεδόν αυτιστικά. Το ακούω και το ξανακούω, μπας και το χωνέψει ο εγκέφαλος και του περάσει, αλλά δεν...
Ξορκίζω, λοιπόν, το repeat του κεφαλιού μου, βάζοντας τους στίχους του και το τραγούδι το ίδιο και ελπίζω να πατήσω το stop...

Ο τίτλος του "A Pain That I'm Used To" των Depeche Mode.
Αλλά, το ζουμί του τίτλου είναι όταν εμφανίζεται στο ρεφρέν:

"Just give me a pain that I'm used to"

Κατά τ' άλλα, οι στίχοι είναι όλα τα λεφτά και όσο κι αν προσπαθήσω να ξεχωρίσω κάτι, είναι αδύνατον.


A Pain That I'm Used To

I'm not sure
What I'm looking for anymore
I just know
That I'm harder to console
I don't see who I'm trying to be
Instead of me
But the key
Is a question of control

Can you say
What you're trying to play anyway
I just pay
While you're breaking all the rules
All the signs that I find
Have been underlined
Devils thrive on the drive
That is fuelled

All this running around
Well it's getting me down
Just give me a pain that I'm used to
I don't need to believe
All the dreams you conceive
You just need to achieve
Something that rings true

There's a hole in your soul
Like an animal
With no conscience
Repentance unknown
Close your eyes
Pay the price for your paradise
Devils feed on the seeds
That are sown

Can't conceal what I feel
What I know is real
No mistaking the faking
I care
With a prayer in the air
I will leave it there
On a note full of hope
Not despair

All this running around
Well it's getting me down
Just give me a pain that I'm used to
I don't need to believe
All the dreams you conceive
You just need to achieve
Something that rings true



Depeche Mode-"A pain that im used to"


Depeche Mode
 
Από την Artanis στις 11:48 μ.μ. | 9 comments
15.8.06
Δώρο
Στον Φίλο Μου,
στον Φίλο Μας
το Πολύτιμο Αστέρι*,
όπως θα ήταν το Ινδιάνικό του όνομα,
που σήμερα γιορτάζει.




Και χρόνια πολλά σε όλους όσους γιορτάζουν σήμερα!


*(through static)
 
Από την Artanis στις 8:31 μ.μ. | 5 comments
14.8.06
Η ερώτηση της ηλίθιας

Ρε σεις; Καλοκαίρι δεν έχουμε;


Έβλεπα το δελτίο ειδήσεων στην τιβούλα και πραγματικά μου έβαλαν το σαράκι της αμφιβολίας μέσα μου! Μία ρεπορτερού με έκανε να ταρακουνηθώ από την θέση μου, βασικά, η ρουφιάνα με ξύπνησε, και άρχισα να αναρωτιέμαι:

ποια είμαι;
είμαι;
κι αν είμαι, τι είμαι;
που ζω; σε τι ζω, κ.λ.π., κ.λ.π.


Αλλά το κρίσιμο ερώτημα που μου τέθηκε από τον άλλο μου εαυτό ήταν το εξής:

ΣΕ ΠΟΙΑ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ;;;


Άνοιξη, φθινόπωρο, χειμώνα ή μήπως, μπα δε νομίζω, καλοκαίρι;

Είπα, λοιπόν, να τα πάρω όλα ψύχραιμα και λογικά και να δω που θα με βγάλει.

1) Τελευταία φορά που κοίταξα το ημερολόγιο ήταν σήμερα το πρωί
και έλεγε 14 Αυγούστου.

(Και υπενθύμισα στον εαυτό μου ότι αύριο πρέπει να πάρω τηλέφωνο όσους γιορτάζουν και σιχτίρισα τον εαυτό μου, που πέρσι δεν σημείωσα στην ατζέντα μου ποιες Μαρίες γιορτάζουν 15αύγουστο και ποιες Νοέμβριο, πάλι ρεζίλι θα γίνω, δεν πειράζει πες ένα «χρόνια πολλά» κι ας πέσει χάμω.)

Πάμε παρακάτω.

2) Ανοίγω την εγκυκλοπαίδεια και βρίσκω την λέξη «Αύ-γου-στος».
Ένας από τους 3 μήνες του καλοκαιριού, λέει, μετά από τον Ιούνιο και τον Ιούλιο,
ο τελευταίος.


Μάλιστα.

3) Κοιτάω και την λέξη «Κα-λο-καί-ρι», γιατί κάτι δεν μου πήγαινε καλά.
Μία από τις τέσσερις εποχές του έτους, η πιο ζεστή απ’ όλες, μετά πήγα στο «4-ε-πο-χές», έλεγε διάφορα και τέλος-τέλος κάτι για έναν τύπο, τον Vivaldi έλεγε, το προσπέρασα αυτό, γιατί νομίζω ότι δεν είναι του θέματος, αν είναι, πείτε μου.

4) Μετά κοίταξα και το «ζε-στή», κάτι για ψηλή θερμοκρασία έλεγε, συνέχισα παρακάτω με τις άγνωστες λέξεις, μην σας ταλαιπωρώ κιόλας, κάπου κατέληξα…

Οοοοοοκέι! Πάμε από την αρχή.

Έχουμε Αύγουστο
Δηλαδή, έχουμε και καλοκαίρι (πςςς!)
Το καλοκαίρι είναι η πιο ζεστή εποχή του χρόνου
Είναι ζεστή εποχή, γιατί ανεβαίνει η θερμοκρασία
Όταν ανεβαίνει η θερμοκρασία το σώμα ζεσταίνεται
Όταν το σώμα ζεσταίνεται, πρέπει να πίνουμε πολλά νερά
Για να μην μας χτυπήσει ο θερμός ήλιος στο κεφάλι, πρέπει να φοράμε καπελάκι
Και κ.λ.π., κ.λ.π., κ.λ.π., κ.λ.π....

Ωραίααααα.

Όλα καλά, ένιωσα εκπληκτική ικανοποίηση με τον εαυτό μου που έκανα αυτές τις εκπληκτικές ανακαλύψεις, αλλά πάλι με ταλάνιζε μία βασανιστική απορία.

Και εξηγώ:

Στο δελτίο ειδήσεων η ρεπορτερού στο ρεπορτάζι της για την αύξηση της θερμοκρασίας και τον μίνι καύσωνα που έχουμε (το κοίταξα και το «καύ-σω-νας», μην νομίζετε) έλεγε ότι:

Α) Ανεβαίνει η θερμοκρασία.
Β) Θα έχουμε καύσωνα.
Γ) Ε, ανέφερε και μέχρι που θα φτάσει η θερμοκρασία, έτσι στη ζούλα.

Και κατέληξε στο φοβερό, εκπληκτικό, μοναδικό, συγκλονιστικό και αποκαλυπτικό συμπέρασμα:

«Θα δούμε, πάλι, σκηνές αλλοφροσύνης στους δρόμους,
με ανθρώπους να κρατάνε μπουκάλια νερού στα χέρια»


Ουάου!

Και η ερώτηση της ηλίθιας (εμού):

«Καπελάκια θα φοράνε;»

 
Από την Artanis στις 8:00 μ.μ. | 16 comments
12.8.06
Δεκαπενταύγουστος;;;;;;;;;;;;;;;;;

Να θυμηθώ να πάρω τσιγάρα...
να θυμηθώ να πάρω τσιγάρα...να θυμηθώ να πάρω τσιγάρα...να θυμηθώ να πάρω τσιγάρα...να θυμηθώ να πάρω τσιγάρα...να θυμηθώ να πάρω τσιγάρα...να θυμηθώ να πάρω τσιγάρα...να θυμηθώ να πάρω τσιγάρα...να θυμηθώ να πάρω τσιγάρα...να θυμηθώ να πάρω τσιγάρα...να θυμηθώ να πάρω τσιγάρα...


Σκατά...

...το ξέχασα...


...να θυμηθώ να βρω ανοιχτό ψιλικατζίδικο,
να θυμηθώ να βρω ανοιχτό ψιλικατζίδικο, να θυμηθώ να βρω ανοιχτό ψιλικατζίδικο,να θυμηθώ να βρω ανοιχτό ψιλικατζίδικο,να θυμηθώ να βρω ανοιχτό ψιλικατζίδικο,να θυμηθώ να βρω ανοιχτό ψιλικατζίδικο,να θυμηθώ να βρω ανοιχτό ψιλικατζίδικο,να θυμηθώ να βρω ανοιχτό ψιλικατζίδικο,να θυμηθώ να βρω ανοιχτό ψιλικατζίδικο...
 
Από την Artanis στις 11:00 μ.μ. | 17 comments
10.8.06
Φτου σου, μάτια μου!
Μα δεν είναι απίστευτη φάτσα;;;; (Για να ξηγιόμαστε, ο πίθηκος, όχι ο Μπους)




κλικ στην εικόνα για να γίνει μεγαλύτερη
 
Από την Artanis στις 1:51 μ.μ. | 20 comments
7.8.06
Αναδημοσίευση
ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΨΗΦΙΣΜΑ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΤΑΞΗ ΤΗΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ
ΤΗΣ ΕΞΕΛΙΞΗΣ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

(Κάντε κλικ εδώ)

Eμείς που υπογράφουμε το ακόλουθο κείμενο ζητούμε από την Ελληνική Πολιτεία να αναγνωρίσει τη σημασία της διδασκαλίας της Βιολογίας στην εκπαίδευση, προχωρώντας στην αναμόρφωση των ωρολογίων προγραμμάτων και των προγραμμάτων σπουδών του Γυμνασίου, του Λυκείου (Ενιαίου και Τεχνικού), σύμφωνα με τα διεθνώς ισχύοντα και τις ανάγκες του έλληνα μαθητή και αυριανού πολίτη για ουσιαστική γνώση και κατανόηση των βιολογικών φαινομένων.

Ιδιαιτέρως ζητούμε στην αναμόρφωση αυτή να περιλαμβάνεται η διδασκαλία της Εξέλιξης, που είτε δεν προβλέπεται (Λύκειο), είτε προβλέπεται και για διάφορους λόγους δεν πραγματοποιείται (Γυμνάσιο), παρά τη σημασία της ως ενοποιητικό πλαίσιο της επιστήμης της Βιολογίας και την ανυπολόγιστη παιδαγωγική αξία της.

Χωρίς τη διδασκαλία της Εξέλιξης οι μαθητές μας δεν στερούνται της γνώσης ενός εξειδικευμένου κεφαλαίου της Βιολογίας, αλλά της δυνατότητας να κατανοήσουν τα μεγάλα θέματα υγείας και περιβάλλοντος που καθημερινά καταγράφει η τρέχουσα παγκόσμια επικαιρότητα.
Χωρίς τη διδασκαλία της Εξέλιξης οι μαθητές μας δεν μπορούν να κατανοήσουν,
• Γιατί ο ιός της γρίπης των πτηνών μπορεί να εξελιχθεί σε παγκόσμια απειλή,
• Γιατί η αλόγιστη χρήση αντιβιοτικών εξασθενίζει το οπλοστάσιό μας έναντι των παθογόνων μικροβίων,
• Γιατί είναι απομακρυσμένη χρονικά η δυνατότητα παραγωγής εμβολίου κατά του AIDS,
• Πώς δημιουργήθηκαν και γιατί δεν είναι ανεξάντλητα τα ορυκτά καύσιμα,
• Πώς διαμορφώθηκε και πώς επηρεάζεται από την ανθρώπινη δραστηριότητα η ατμόσφαιρα και συνεπώς το κλίμα του πλανήτη,
• Ποιους κινδύνους εγκυμονεί για το περιβάλλον η απελευθέρωση γενετικά τροποποιημένων οργανισμών,
και συνεπώς δεν είναι σε θέση να πάρουν αποφάσεις και να υιοθετήσουν στάσεις και συμπεριφορές, που είναι κρίσιμες για τη διατήρηση του αγαθού της ατομικής και δημόσιας υγείας και την προστασία του περιβάλλοντος.
Τέλος χωρίς τη διδασκαλία της Εξέλιξης οι μαθητές μας στερούνται από τη γνώση ενός σημαντικού μαθήματος που αφορά στη γνώση του κόσμου στον οποίο ζουν και ταυτόχρονα στη γνώση της βιολογικής υπόστασής τους και της ιστορίας της.

• Αυτό το μάθημα βιολογικής αυτογνωσίας μπορεί να κάνει το νέο μας ικανό να απολαμβάνει και να σέβεται περισσότερο το αγαθό της ζωής σε όποια μορφή και αν εκδηλώνεται.

• Αυτό το μάθημα μπορεί να κάνει το νέο μας περισσότερο υπεύθυνο ως πολίτη σε ένα κόσμο του οποίου οι ραγδαίες μεταβολές δεν είναι απειλή, αλλά προκλήσεις για ατομικές και συλλογικές αποφάσεις που θα τον καταστήσουν περισσότερο δίκαιο, περισσότερο βιώσιμο και ευτυχή.


Σημείωση: Ο Αθήναιος, ο 0 Comments, ο cyrusgeo, οι Ανώνυμοι Μελαγχολικοί και η Rodia έχουν ήδη δημοσιεύσει κάτι σχετικό. Η Rodia έχει φτιάξει banners, τα οποία μπορείτε να χρησιμοποιήσετε για να προωθήσετε το ηλεκτρονικό ψήφισμα από το blog σας.
 
Από την Artanis στις 10:19 μ.μ. | 11 comments