27.2.07
24 αλήθειες για τον Jack Bauer...
...και 24 "DAMN IT!" από τον Jack Bauer.


Το σαββατοκύριακο που μας πέρασε, κατάφερα να τελειώσω την πέμπτη σεζόν του 24, μετά από την διαβεβαίωση των υπόλοιπων μουρλών του περιβάλλοντός μου (τον έναν τον ξέρετε, τους υπόλοιπους, πιστέψτε με, δεν θέλετε να τους μάθετε...) ότι η "κοιλιά" από το δεύτερο μέχρι το δέκατο επεισόδιο ξεφουσκώνει, ότι -τελικά- η σειρά δικαιώνει την φήμη της και ότι ο Jack Bauer...εεε.... is always Jack Bauer.

Για όσους δεν έχουν παρακολουθήσει την σειρά, μόνο μία διευκρίνηση χρειάζεστε:
Βάλτε τον Τσακ Νόρις, τον Ζ.Κ.βαν Νταμ, τον Τζεϊμς Μποντ, τον Μαγκάιβερ, τον Μπάτμαν, τον Άφθαρτο και όλους τους υπόλοιπους υπερ-ήρωες στο μίξερ, προσθέστε μία πρέζα καλής σκηνοθεσίας, δύο μεζούρες πραγματικού χρόνου (που υποτίθεται ότι διαδραματίζεται η σειρά), τρία κουταλάκια με όλους τους τρομοκράτες τουτουνού του κόσμου, όσο σασπένς διαθέτει η φαντασία σας, χτυπήστε καλά, σερβίρετε σε ψηλό ποτήρι, πασπαλίστε με ψιλοκομμένες βόμβες και είστε έτοιμοι.
Μόλις το πιείτε, η αδρεναλίνη σας θα χτυπήσει κόκκινο.
Δεν καταλάβατε τίποτε, ε;
Καλά.
Περάστε από το βίντεο κλαμπ, νοικιάστε τα όλα, ακυρώστε τα πάντα στην ζωή σας και όταν δείτε τις τέσσερις πρώτες σεζόν, σας βλέπω να παραγγέλνετε και την πέμπτη.
Και σας το εγγυάται κάποια που δεν είναι καν φαν της συγκεκριμένης σειράς...

Όταν είδα και το τελευταίο επεισόδιο της πέμπτης σεζόν, με έπιασε τρέλα με το πως τελείωσε και έτσι πάτησα τον όρκο μου και μπήκα στο ίντερνετ για να δω τι θα γίνει στην έκτη σεζόν και αφού ηρέμησα -κάπως- βρήκα και το Top One Hundred Facts για τον Jack Bauer.
Για τους μυημένους στο άθλημα, υπάρχουν φοβερές ατάκες στην λίστα του Top Facts, αλλά για να γελάσεις πρέπει να έχεις περάσει πρώτα την τελετή μύησης (=ξενύχτι μπροστά στην τηλεόραση με πολλά εφόδια σε τρόφιμα και ποτά, δηλ. ορούς, τα τηλέφωνα κλειστά για να μην σας βρουν αυτοί που θα στήσετε το πρωί και να μην σας ενοχλούν, άμεση πρόσβαση στα τηλεκοντρόλ, κ.ο.κ.).

Ακολουθούν, λοιπόν, 24 διαλεγμένες αλήθειες -κατάλληλες ακόμα και για αρχάριους- από το Top One Hundred Facts για τον απόλυτο σούπερ ήρωα, τον οποίον -παρεπιμπτόντως- υποδύεται ο Kiefer Sutherland και για κάποιους είναι ένας πολύ σοβαρός λόγος για να δουν το 24...

1) Jack Bauer sleeps with a pillow under his gun.

2) Superman wears Jack Bauer pyjamas.

3) Jack Bauer makes onions cry.

4) Jack Bauer could strangle you with a cordless phone.

5) When Google can't find something, it asks Jack Bauer for help.

6) Jack Bauer arrested RoboCop. Think about that.

7) When Batman is in trouble, he turns on the Jack Bauer signal.

8) When the boogie man goes to sleep, he checks his closet for Jack Bauer.

9) If Jack Bauer gives you his word, return it immediately and run.

10) Jack Bauer once lost his TV remote, but managed to regain control by calmly telling the television what to do.

11) During the commercials, Jack Bauer calls the CSI detectives and solves their crimes.

12) Scientists can't analyze Jack Bauer's DNA because it tortures the microscope for information.

13) When Jack Bauer is running, you'd better fucking run as well, if he's chasing you, you should just shoot yourself.

14) Never bring Jack Bauer into your home. You will be arrested for possesion of a weapon of mass destruction.

15) Superman is one of the few individuals who could possibly survive a confrontation with Jack Bauer. But that is only because he can fly away.

16) Jack Bauers calender goes from March 31st to April 2nd, no one fools Jack Bauer.

17) Quetin Tarantino was asked to direct a biography about Jack Bauer. He passed. It was too violent.

18) There are three leading causes of death among terrorists. The first two are Jack Bauer, and the third one is heart attack from hearing Jack Bauer is coming for them.

19) Jack Bauer doesn't have a firewall on his PC. He has a Bauerwall. It's basically just a JPEG of Jack Bauer. No virus has ever attacked Jack Bauer's PC. Ever.

20) Superman's only weakness is Kryptonite. Jack Bauer laughs at Superman for having a weakness.

21) When bad things happen to good people, its probably fate. When bad things happen to bad people, it’s probably Jack Bauer.

22) Jack Bauer does not need an umbrella. Raindrops know better than to fall on Jack Bauer.

23) When Jack Bauer ran out of ammo, he caught 3 bullets in his chest and used them to reload.

24) In 96 hours, Jack Bauer has killed 93 people and saved the world 4 times. What the fuck have you done with your life?

Και επειδή ο τύπος είναι άπαιχτος, πάρτε και ένα βίντεο με τα πολλά βρισίδια του, το εξής ένα:
"DAMN IT!"


 
Από την Artanis στις 11:47 μ.μ. | 34 comments
18.2.07
Τι θα γίνεις, όταν μεγαλώσεις; (x5)
Μετά από την πρόσκληση της Renata και του JustAnotherGoneOff είπα να γράψω τα 4 πράγματα που ήθελα να γίνω και το 1 που έγινα.

Στα έξι μου ήθελα να γίνω μπαλαρίνα. Και επειδή η επιθυμία μου ήταν διαταγή, αμέσως με γράψανε σε μία σχολή μπαλέτου, όπου τον πρώτο χρόνο ήμουν ΤΟ σούπερ ταλέντο, όχι μόνο της τάξης μου, αλλά της σχολής όλης. Τα προβλήματα αρχίσαν τον δεύτερο χρόνο, όταν "πέταξα" τρελό ύψος και άρχισα να γίνομαι ξυλάγκουρο. Συνέχισα και την τρίτη χρονιά, με την ελπίδα της μάνας και της δασκάλας ότι το ψήλωμά μου θα ηρεμήσει λίγο και ότι θα ξαναβρώ την χάρη της χαμένης μπαλαρίνας.
Τζίφος! Μέσα σε ένα χρόνο ψήλωσα άλλους 10 πόντους και στην τρίτη δημοτικού είχα το ύψος που θα έπρεπε να έχω στην έκτη. Η καριέρα μου ως χορεύτρια έληξε άδοξα, λίγο πριν βάλω πουέντ.

Στην τρυφερή ηλικία των 7 ετών περνούσα λίγο ζόρικα και αυτό συντέλεσε στην δημιουργία της εσωστρέφειάς μου. Την ίδια περίοδο μου έκαναν δώρο τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών. Το παραμύθι με ρούφηξε στους υπέροχους φανταστικούς του κόσμους και η φαντασία μου έδωσε την λύση στα προβλήματά μου: Θα γινόμουν η Γκαλάντριελ! Καλή, συμπονετική, ήξερε τα πάντα, έβλεπε τους πάντες, σοφή, αλλά δυνατή, πανέξυπνη, ακριβοδίκαιη, καθόλου αφελής, και πάνω από όλα: ΕΚΑΝΕ ΜΑΓΙΑ! ΚΑΙ ΞΟΡΚΙΑ! Ήταν το τέλειο σχέδιο, αλλά καταστράφηκε, όταν κατάλαβα ότι, ναι μεν είχα τα ίδια αυτιά με τα ξωτικά, αλλά ήμουν άνθρωπος.

Αργότερα, με την βοήθεια της οικογένειας, άρχισα να βγαίνω από το καβούκι μου και να αντιμετωπίζω τον κόσμο λίγο διαφορετικά.
Οπότε, όταν άρχισαν οι Thundercats απέκτησα κανούρια ασχολία. Και φυσικά, ήθελα να γίνω η Cheetara (THUNDER, THUNDER, THUNDERCAAAATS!!!) και να τρέχω απίστευτα γρήγορα, να "βλέπω" τα γεγονότα, να έχω για όπλο ένα κοντάρι, ξανθά μαλλιά με βούλες, γαμώ τα σώματα, τον Λάιονελ για γκόμενο και -φυσικά- να σώσω τον κόσμο.

Κάπου προς το τέλος του δημοτικού, με βάλανε κάτω και άρχισαν να μου πιπιλίζουν τα αυτιά.
- "Τι θες γίνεις, όταν μεγαλώσεις, πουλάκι μου;".
- "Μα ηθοποιός, φυσικά!"
Μπήκα, λοιπόν, σε κάτι θεατρικά και ενώ τον πρώτο χρόνο τα πράγματα πήγαιναν σύμφωνα με το σχέδιό μου, τον δεύτερο χρόνο κατατροπώθηκα από ένα μεγαλύτερο ψώνιο από εμένα, αλλά με -επίσης- μεγαλύτερο ταλέντο από το ψώνιο της, και φυσικά από το ταλέντο μου.
Η χαριστική βολή ήταν σε ένα μονόλογο, τον οποίο θεωρούσα ότι θα πάρω να πω εγώ, αλλά τον πήρε εκείνη. Πήρε και το απίστευτο χειροκρότημα από το κοινό στην παράσταση, και το χειρότερο από όλα ήταν ότι στο τέλος ήρθε και μία διάσημη ηθοποιός που μας παρακολούθησε για να της πει "έχεις μεγάλο ταλέντο, κοριτσάκι μου!" Πήρα τα μούτρα μου και το ύψος μου και αποσύρθηκα αξιοπρεπώς...

Με την μουσική ασχολήθηκα χωρίς να το καταλάβω. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, θυμάμαι σταθερά δύο πράγματα: Την μουσική, η οποία κυριαρχούσε στο σπίτι μας από πριν γεννηθώ εγώ, και ότι θα γινόμουν δασκάλα. Όχι ότι ήθελα από μια στιγμή και μετά να γίνω δασκάλα. Ήταν πάντοτε σίγουρο για μένα ότι αυτό θα κάνω. Αντί να παίρνω τις κούκλες μου και να τις χτενίζω, να τις πλένω και να τις ντύνω, τις έβαζα όλες στη σειρά και τους έκανα μάθημα. Ό,τι αν έκανα -τελικά- στην ζωή μου, ήταν παράλληλα με αυτήν την ιδέα.
Η μουσική ήταν άλλο πράγμα. Ήταν στη ζωή μου, όπως η ανάσα μου. Κάτι τόσο αυτονόητο όσο το να τρώμε και να κοιμόμαστε. Έπρεπε να μεγαλώσω για να καταλάβω ότι δεν είναι έτσι για όλους.
Έγινα μουσικός, τελικά. Και μέσα από την μουσική, έγινα και δασκάλα.
Τα δύο πράγματα που -για μένα- ήταν πάντοτε αυτονόητα.

Δεν ξέρω αν με έχει καλέσει και κανείς άλλος και δεν ξέρω ποιον να καλέσω, με την σειρά μου.
Χμμμμ...
ΟΚ. Λοιπόν:

Κώστας
Τάκης
Aphrodite
Rodanis
Selasforos
 
Από την Artanis στις 5:28 μ.μ. | 24 comments
10.2.07
Η μαρμάγκα και η Νόρα...


Και εκεί που σκεφτόμουν, τι σκατά ποστ να βάλω σήμερις, με παίρνει τηλέφωνο ο Κώστας και μου λέει:

-Μωρή, τα βίδεά σου δεν είναι αβέιλαμπολ.
-Μπαρδόν;
-Μπες, να δεις.
-Μου τα έφαγε η μαύρη η μαρμάγκα!!!
-Ναι, του κλόπυράιτ.
-Τι να κάνω τώρα;
-Βάλε, "this post is no longer available". (Γελάει)
-Ναι και από κάτω "this post πήγε άπατο...". (Εγώ δεν γελάω καθόλου)
-Σκάσε και άνοιξε το μέιλ σου.

Και μου στέλνει μία ψυχανώμαλη γάτα να παίζει πιάνο...
Έλεος...


 
Από την Artanis στις 3:54 μ.μ. | 21 comments
8.2.07
Μεγάλοι Πιανίστες (1)

Chico


Chico and Harpo's apple


Chico and Harpo


(Η σειρά των ποστ με τίτλο:
"Οι μεγάλοι πιανίστες"
θα συνεχιστεί με την παρουσίαση του Rowlf.)
 
Από την Artanis στις 1:28 π.μ. | 3 comments
7.2.07
Η Βαρύτητα του Ανέμου...


Κυρίες και κύριοι,
ο ένας και μοναδικός
cyrusgeo
κλείνει έναν χρόνο
στα μονοπάτια της μπλογκόσφαιρας
και συνεχίζει ακάθεκτος...
 
Από την Artanis στις 1:46 π.μ. | 10 comments
4.2.07
Το ρεπό μου.
Ώρα: 01:45 π.μ.
Ημέρα: Μόλις μπήκε η Κυριακή.
Ο οργανισμός το καταλαβαίνει ως "Σάββατο βράδυ".
Κατάσταση: Είμαι στον καναπέ με τον cyrus μου και είμαι ΞΥΠΝΙΑ!!!

Μόλις άρχισα να γράφω το ποστ, την ώρα που κανονικά θα με είχε πάρει ο ύπνος από την κούραση, χωμένη στην αγκαλιά του καλού μου και οποιαδήποτε προσπάθειά μου να μείνω ξύπνια θα είχε πέσει στο κενό.
(Αυτήν την στιγμή ο cyrus ενεργοποιεί τα ενοχικά μου σύνδρομα με φράσεις "Δηλαδή, θα βάλεις καινούριο ποστ, χωρίς να απαντήσεις στα σχόλια του προηγούμενου;;;;;;", "Μην θυμώνεις, πατάς λάθος πλήκτρα...", "Έλα, ρε, μην τα γράφεις αυτά και με κάνεις ρόμπαααα....").

Λοιπόν, ο προηγούμενος μήνας ήταν μία κόλαση από δουλειά και ειδικά τις τελευταίες δύο εβδομάδες δεν θυμάμαι καν τι έκανα. Μόνο ότι δούλευα και κάποια στιγμή , κατά την Τετάρτη έστειλα e-mail σε μερικούς φίλους. Μέσα στο τρέξιμο, να έχω και το -κλασικό, πλέον- όνειρο πανικού τα βράδια και να μου θυμίζει -τι λες, ρε φίλε, σώπα- ότι είμαι αγχωμένη! Η περιγραφή του επαναλαμβανόμενου ονείρου σε επόμενο ποστ.
(Μόλις μου έφερε τάρτα, από την οποία έχει φάει τα φρούτα!).

Τα τελευταία σαββατόβραδα τα περάσαμε με μένα να κοιμάμαι μέσα στα 10 πρώτα λεπτά της ταινίας και τον cyrus να την βλέπει μόνος του και τα πρωινά της Κυριακής να σηκώνομαι από τις εννιά το πρωί για να δουλέψω και τον cyrus να χουζουριάζει και για τους δυο μας. Όμορφα διαλείμματα οι κυριακάτικες μπλογκοσυναντήσεις, όπου η τελευταία ήταν η διάσημη των 25 στο Hard Rock Cafe.

Τα γκάζια τα τρελά τέλειωσαν χτες το πρωί, όταν παρουσίασα την μέχρι τώρα πρόοδο της δουλειάς και πήρα το "good dog, very good dog", το μπισκότο μου και το πολυπόθητο "οκ" για να συνεχίσω. Η δεύτερη φάση είναι το ίδιο απαιτητική, αλλά έχει δρομολογηθεί, προγραμματιστεί και αν τα ακολουθήσω όλα, θα βγει χωρίς προβλήματα και την απαγωγή μου από την πραγματικότητα.
Για να το γιορτάσω, έδωσα στον εαυτό μου ρεπό από χτες το απόγευμα μέχρι αύριο το πρωί και σήμερα ξύπνησα στις 12:30, έπεσα σαν τούβλο πάλι στις 17:30, σηκώθηκα σαν ζόμπι στις 19:30 και τώρα αρχίζω και ξανανυστάζω.
Μιλάμε για ξεσάλωμα και τρελό πάρτι στο ρεπό, όχι αστεία!

Μπορεί η πρώτη φάση να πήγε καλά, αλλά παράλληλα έπαθα και το σύνδρομο των πανελληνίων:
Δεν άντεχα να σκέφτομαι για τίποτε άλλο πέρα από την δουλειά!!!
Όταν έκανα διαλείμματα, περνούσα από τα μπλογκς σας -επέστρεφα για λίγο στην πραγματικότητα- μπούκωνε πάλι ο εγκέφαλος και τον ξεμπoύκωνα με γκάζια στο Need for Speed.
(Τα καλά του να γράφεις στο laptop: σε ταϊζει την τάρτα, για να μην του το λερώσεις. Yeah!) Οπότε, ναι μεν σας διάβαζα, αλλά μου ήταν αδύνατον να γράψω.
Αυτό πήρε μπάλα και το προηγούμενο ποστ, στο οποίο αδυνατώ να απαντήσω στα ύπεροχα σχόλιά σας. Σας ευχαριστώ πολύ για όσα γράψατε και σας ζητώ συγγνώμη για την ασυνέπεια μου, αλλά το "έκαψα", μαζί με πολλά άλλα...
(Μόλις τελείωσε η τάρτα...κλαψ...και αρχίζει ταινία με τον Τσακ Νόρις...ξανάyeah!!!).

Λοιπόν, αυτά από απολογισμούς και απολογίες, πάω να χωθώ στην αγκαλιά του και να δούμε την απόλυτη "καφρίλα" (μιλάμε για πολύ πιστολίδι στα 3 πρώτα λεπτά και ο Τσακ είναι ο μόνος στρατιώτης που δεν φοράει κράνος!), γιατί έχω γύρω στα 7 λεπτά για να με πάρει ο ύπνος.
Από αύριο θα αρχίσω και τις τσάρκες στην γειτονιά, όχι μόνο για διάβασμα, αλλά και για γράψιμο.

(Πςςςςς! Τους έσωσε το ελικόπτερο και ο Τσακ ανατίναξε με χειροβομβίδα ένα....κάτι...δεν πρόλαβα να δω...ζζζζζζζζ....)
 
Από την Artanis στις 1:41 π.μ. | 15 comments