"Ο φόβος είναι ο φονιάς του νου. Ο φόβος είναι ο μικρός θάνατος που φέρνει την ολοκληρωτική εξόντωση. Θα αντιμετωπίσω κατάματα το φόβο μου. Θα τον αφήσω να περάσει από πάνω κι από μέσα μου. Και όταν φύγει, θα στρέψω το εσωτερικό μου βλέμμα για να δω το δρόμο απ' όπου πέρασε. Εκεί όπου θα έχει πάει ο φόβος, δε θα υπάρχει πια τίποτα. Μόνο εγώ θα βρίσκομαι εκεί."
Από το βιβλίο Dune του Frank Herbert
Μετάφραση: Ορέστης Μανούσος
@ Anarrima
Τελικά σκέφτομαι ότι τόσο πολύ απασχόλησε την μπλογκόσφαιρα το θέμα της Anathrika, που είναι κάτι συγκινητικό και λυπηρό ταυτοχρόνως.
Θαυμάζει κάποιος την αλληλεγύη που αναπτύσσεται μεταξύ των συμπλόγκερς, όπως έγραψες για τον γάμο, αλλά από την άλλη εκπλήσσεται με τη δύναμη της αυθάδειας του ενός.
Ένας κακοήθης, και κοίτα τι προκάλεσε.
Μια χαρά το έχεις φτιάξει.
Πάντως από τις επισκέψεις μου σε άλλα blogs, και σε σένα τώρα, διαπιστώνω ότι είμαι από τους λίγους μπλόγκερς που δεν έκαναν αναφορά στην έκλειψη.
Καλό απόσπασμα διάλεξες για την Anathrika.
Ο φόβος είναι ο χειρότερος σύμβουλος για τον άνθρωπο.
Καλησπέρα
@paragrafos
Αν δεν έχεις διαβάσει το βιβλίο, σου το συνιστώ ανεπιφύλαχτα. Θα διακρίνεις πολλά ανομολόγητα των ανθρώπων σε φανταστική και κάπως αλληγορική μορφή, όπως σε όλα τα καλά τα παραμύθια.
Όσο για τη μικρή σου...τα παιδιά πράττουν όπως τα πρότυπά τους, ακόμα κι όταν μιλάμε για πολύ μικρές ηλικίες.
Βασική αρχή της παιδοψυχολογίας.
Άντε να την κάνεις μουσικό!!!!!!
Όσο για το φόβο;;;
Άστον αυτόν...
όπως ήρθε από την απέναντι θα φύγει.
(Τώρα πια...)
@φιντείας...finteias
@κρυπτηαναθρήκα
Λοιπόν, επειδή πολύ μακριά τράβηξε αυτή η ιστορία και ταξίδεψε αυτή η βαλίτσα,
ΦΤΙΑΞΤΕ ΤΑ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ
και αυτός ο πούστης ανάδρομος Ερμής πού κυκλοφορεί πάνω από τα κεφάλια μας να πάει και να μη ξαναγυρίσει (sorry, αλλά τα πήρα άσχημα και όταν νευριάζω αυτός τα φταίει όλα)
και αυτές οι παρεξηγήσεις έχουν αρχίσει και με χτυπάνε στις όρμόνες μου...
ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΕΔΩ Η ΟΛΗ ΥΠΟΘΕΣΗ!!!!
Ευτυχώς πού δεν σου απάντησα αμέσως αγαπητή μου κρυπτηαναθρήκα και χρησιμοποίησα την τεχνική: "στρίβω τσιγαράκι, καπνίζω το τσιγαράκι, κάνω και δυο γύρους πάνω κάτω", γιατί θα είχαμε γίνει @#$%^!&*#@ !
Λοιπόν, δεν υπάρχει καμία παρεξήγηση, ΑΠΟΛΥΤΩΣ καμία, θέμα διευθετήθηκε, αύριο είναι μιά καινούρια μέρα για όλους, είμαστε μια μεγάλη οικογένεια και αν δεν συζητιούνται τα πάντα, αλλά εννοώ τα πάντα δεν τη βγάζουμε καθαρή.
Είναι τιμή μου πού σας γνώρισα και θα είναι μεγάλη μου χαρά να σας γνωρίσω καλύτερα.
Και μετά από το (κατά τ' άλλα ευγενικό για τα μέτρα και τα γούστα μου, ρωτήστε την πιάτσα και θα μάθετε) μπινελίκη σας καληνυχτώ και ραντεβού αύριο.
Καλέ, είδατε ότι παντρεύομαι;;;;;
Η πιο άσχημη μορφή φόβου είναι η φοβία για το φόβο. Το να φοβάται κάποιος ότι θα φοβηθεί! (Μου έχει συμβεί αρκετές φορές. Αλλά με τη βοήθεια της... κόρης μου, κερδίζω έδαφος...)
Στο γραφείο μου εχω μια κιθάρα. Την πρώτη φορά που την είδε και την άκουσε η κορούλα μου, πήρε μια τρομάρα, άλλο πράγμα!
Κανω να την βάλω στη θήκη, και αντιδρά. Ζητάει να ξανναπαίξω.
Ξαναπαίζω, πάλι φοβήθηκε (λιγότερο όμως τώρα). Ξανά τα ίδια και πάλι και πάλι. Κάθε φορά που άκουγε την κιθάρα φοβότανε λιγότερο, αντιμετώπιζε το φόβο της και τον νικούσε από λίγο.
Στο τέλος ερωτευτηκε την κιθάρα επειδή όμως είναι μεγάλη κυκλοφοράει με το... μαντολίνο όλη μέρα αγκαλιά!
Μεγάλο σχολείο τα... μικρά παιδιά!
Με αγάπη
Παράγραφος
(Σ΄ ευχαριστώ για την πρόσκληση και την αφιέρωση καλή μου Σόνια! Σ΄ ευχαριστώ πάρα πολύ!)