Έπειδή συζητούσαμε για την έκλειψη εδώ και κάτι μέρες, κανονίσαμε με τους κοντινούς φίλους να έρθουν να τη δούμε από το μπαλκόνι και με περισσή σοβαρότητα δηλώσαμε όλοι ότι θα προετοιμαστούμε από νωρίς. Να πάρουμε γυαλιά, να βρούμε φίλτρο για τη μηχανή, να ξεθάψουμε το τρίποδο. Και φυσικά χτες το βράδυ κατά τις 2:00 αρχίσαμε να ψάχνουμε τα ειδικά γυαλιά, τα οποία αγοράσαμε για την έκλειψη πού έγινε τον Αύγουστο του '99.
"Μα, τι στο διάολο, εδώ θυμάμαι ότι τα έβαλα"...τέτοια οργάνωση.
Ευτυχώς τα βρήκαμε και μαζευτήκαμε κατά τις 12:30 με τους καφέδες ανά χείρας και τη μανούλα μου να είναι σαν κοριτσάκι που περιμένει να δει τί δώρο της έφερε ο Άγιος Βασίλης.
"Μάμα, δεν παίρνουμε ένα τηλέφωνο τον οφθαλμίατρο να ρωτήσουμε αν κάνει να αντικρύσει το τραυματισμένο σου ματάκι τον ήλιο τον ηλιάτορα και το φεγγαράκι να κάνουν παρεούλα;;;"
(Χτύπησε το μάτι της πολύ σοβαρά κάτι μήνες πριν, έκανε τρεις υποτροπές, κόντεψε να τυφλωθεί και ακόμα να περάσει. Αυτή τη στιγμή το μάτι της λειτουργεί και ως βαρόμετρο, γιατί από την ευαισθησία καταλαβαίνει όλες τις αλλαγές του καιρού.
-"Μάνα, θα βρέξει;"
-"Ναι, κατά το βραδάκι")
Η απάντηση του γιατρού ήταν ένα βροντερό "όχι" σε μορφή στεντόριου ουρλιαχτού (που ακούστηκε σε όλο το σπίτι από το κινητό) και της πρότεινε να το δει μέσα από τις κατσαρόλες της.
Έτσι επιστρατεύτηκε το πτυσσόμενο τραπέζι στη βεράντα, ένα ταψί, μία κατσαρόλα κι ενα τηγανάκι tefal (μή ρωτήσετε γιατί), γεμάτα με νερό, τρυπήσαμε κι ένα χαρτόνι και αφού παίξαμε τα πειράματα του μικρού φυσικού, αρχίσαμε τις αλλαξοκωλιές με το μοναδικό ζευγάρι γυαλιά πού αποκτήσαμε με τη φοβερή μας οργάνωση (και τον Αύγουστο του '99 γυρίσαμε όλη την Αθήνα την παραμονή της τότε έκλειψης και ευτυχώς βρήκαμε το τελευταίο ζευγάρι στην πρωτεύουσα).
Οι μισοί μέσα, οι μισοί στη τηλεόραση, μαζέψαμε και τους γείτονες από απέναντι και από κάτω (παιδί μου, αυτοί είναι ανοργάνωτοι. Μα καλά δεν πήραν γυαλιά;)Και τα περάσαμε όμορφα.
Κατά το αποκορύφωμα λοιπόν της έκλειψης, εκεί δηλαδή που στο Καστελόριζο έπεσε το μαύρο το σκοτάδι, ακούμε τον ρεπόρτερ της Νετ ν' αναφέρεται στο φαινόμενο ως "...η ώρα πού βγαίνουν στην επιφάνεια τα ζωώδη ένστικτα του ανθρώπου..."εεεεεεε;;;;;!!!!!!
Ελπίζω να μην σημειώθηκαν φόνοι και κανιβαλισμοί στο Καστελόριζο, γιατί την κάτσαμε τη βάρκα.
Όπως επίσης το "...ήταν σκοτάδι σε μια ώρα πού ο ήλιος έπρεπε να λάμπει ολοσχερώς..." Από άλλο δημοσιογράφο, δε θυμάμαι από πού.
Τέλοσπάντων, προσπερνώ τις παραφωνίες στο υπέροχο αυτό θέαμα.
Τράβηξα κι εγώ τις φωτογραφίες μου (χρησιμοποίησα τα γυαλιά, το φίλτρο με μάρανε), χάλια βγήκανε (τί να τραβήξεις χωρίς τρίποδο;Για να το ξεθάψω έπρεπε να βγάλω όλη τη ντουλάπα), είδαμε και το περίφημο "διάμαντι".
Δεν ξέρω αν θα δω άλλη έκλειψη στη ζωή μου, αλλά ήταν όμορφα πού το είδα με τους πιό αγαπημένους μου ανθρώπους.
Η φωτογραφία είναι από ολική έκλειψη ηλίου στις 26.02.1998, την έχει τραβήξει ο ΛΟΥΚΑΣ ΧΑΨΗΣ και τη βρήκα στο http://www.astronomy.gr/eclipse.
