Να που η ζωή ντύνεται μωβ,ακόμα κι όταν θέλει να δηλώσει μόνο πάθος,ομορφιά και προσδοκία..
Κρατώντας αυτό-παλιό πια-στην αγκαλιά του,θ'αρχίσει να σχηματίζεται σιγά-σιγά το νέο φεγγάρι..
Όλα ένας κύκλος...
Ευχαριστώ για τις φωτογραφίες!

 apousia, 14/4/06 5:09 μ.μ.

Όση ώρα το έβγαζα φωτογραφία, μου κρυβόταν πίσω από τα σύννεφα. Από τη τσαντίλα του τα έβαψε μωβ. Γι αυτό κι εγώ το έβγαλα πανσέλινο. Και για να μάθει, το αφιερώνω σε ότι νέο σχηματιστεί σιγά-σιγά...
Άραγε, apoysia, πως θα μας βρει το επόμενο φεγγάρι; Ο επόμενος κύκλος;
Ακόμα εδώ; Να δούμε...
(Με έβαλες σε σκέψεις...)

 Artanis, 15/4/06 1:42 π.μ.

Aστέρι μου, φεγγάρι μου
της Άνοιξης κλωνάρι μου
κοντά σου θα 'ρθω πάλι.

Kοντά σου θα 'ρθω μιάν αυγή
για να σου πάρω ένα φιλί
και να με πάρεις πάλι.

Aγάπη μου, αγάπη μου
η νύχτα θα μας πάρει,
τ' άστρα κι ο ουρανός
το κρύο το φεγγάρι.

Θα σ' αγαπώ, θα ζω μες στο τραγούδι
θα μ' αγαπάς, θα ζεις με τα πουλιά
θα σ' αγαπώ, θα γίνουμε τραγούδι
θα μ' αγαπάς, θα γίνουμε πουλιά.

(Γιάννης Θεοδωράκης)

 Π, 15/4/06 2:29 π.μ.

Γιούπιιιιιιιιι!!!!!!!!!
Πιασάρικο!!!

Χίλια φχαριστώ!!!!!

Καλό ξημέρωμα.

 Artanis, 15/4/06 3:24 π.μ.