Αγαπητέ yannis_h (shshshsh), ο ραδιοφωνικός σταθμός anarrima σου αφιερώνει εξαιρετικά το παρακάτω ηχητικό απόσπασμα. Ασχολείται με το πρώτο φαινόμενο, τον "Χέρι-χέρι-με-τον-Καρατζαφέρη", καθώς δεν διαθέτουμε αποσπάσματα από τα άλλα φαινόμενα ελληναράδων, προς μεγάλη μας λύπη...
Και συνεχίζοντας την συζήτηση από το προηγούμενο ποστ, φυσικά και τα "φαινόμενα" αναδεικνύονται από "φαινόμενα"...
Αναμένουμε με ανυπομονησία τις ανταποκρίσεις σου από την Θεσσαλονίκη και τα πέριξ, αν βεβαίως, αφού πατήσεις το κουμπάκι, έχεις ακόμα σώας τα φρένας, το σπίτι σου άθικτο και τον υπολογιστή σου στη θέση του. Εγώ δεν τα είχα...
Βαθιά ανάσα, λοιπόν και all together now, ας πατήσουμε το play!
(Και για όσους χρησιμοποιούν Internet Explorer ή δεν παίζει κάντε κλικ εδώ)
Από που είναι; Από το τελευταίο συνέδριο του κόμματος ΛΑ.Ο.Σ..
Πηγή: Από την ραδιοφωνική εκπομπή του Θύμιου Καλαμούκη στον Σκάι, κάπου τον περασμένο Φεβρουάριο-Μάρτιο. Καθώς το έπαιζε πάρα πολύ καιρό, προφανώς για να χωνευτεί καλά -τα Maalox δεν έκαναν τίποτις-, το τσιμπήσαμε. Τελικά, μια κάποια λύση για την χώνεψη ήταν τα φσστ-μπόινγκ, που παρεμβάλονται.
Update: Βούτηξα την φωτογραφία από την Αχειροποίητο, την οποία αναφέρει ο yannis_h στο εξαιρετικό του σχόλιο-ανταπόκριση και την έχει βάλει στο blog του με αφορμή αυτό το ποστ.
Αγαπητή Αναρίνα, ευχαριστώ :)
Από πού ν’ αρχίσω και πού να τελειώσω... ΟΚ, ας αρχίσω από την αρχή.
Βασικό και κύριο είναι η έλλειψη πολιτικής κουλτούρας στην Ελλάδα. Το στοιχείο αυτό όμως, ενισχύθηκε μετά την κατάρρευση του Ανατολικού Μπλοκ με την εξαφάνιση των παλιών διακριτικών γραμμών (π.χ. Δύση = όχι κομουνισμός), την αναζωπύρωση στη θέση τους των εθνικισμών και θρησκειών, την οικονομική ύφεση, την είσοδο των μεταναστών. Σε τέτοιες έντονες περιόδους, ο κόσμος χρειάζεται ασφάλεια, το γνώριμο, την ομάδα, το υπερβατικό – γενικά: οτιδήποτε του προσφέρει ψυχικό αποκούμπι. Μέχρι στιγμής (όπως έλεγε μια γιαγιά) ανακάλυψα την πιτυρίδα.
Αν και τα παραπάνω είναι κανόνας σε όλα τα ευρωπαϊκά κράτη, βλέπω δύο διαφορές στην Ελλάδα. Ενώ στη Γαλλία ο Λεπέν μπορεί να έχει πει το ίδιο ανατριχιαστικά πράγματα με αυτά που άκουσα να λέει ο Καρατζαφέρης (ή ο Χάιντερ στην Αυστρία, ή οι νεοναζί στη Γερμανία κοκ), απέναντί τους έχουν ένα υγιές δημοκρατικό σώμα. Οι ιδέες τους είναι πιο περιθωριακές γιατί το ίδιο το σύστημα, η ‘περιρρέουσα πολιτική ατμόσφαιρα’ τους κάνει να φαίνονται έτσι. Υπάρχει πολιτική αντίθεση.
Στην Ελλάδα, λόγω της έλλειψης πολιτικής κουλτούρας, η περιρρέουσα ατμόσφαιρα είναι διαφορετική. Ο εθνικισμός, σε μεγάλο βαθμό, έχει καθοσιωθεί γιατί εκφράζεται και από επίσημους θεσμούς. Ο Σαμαράς, ο Χριστόδουλος, τα πρωτοσέλιδα ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΤΑ ΤΕΡΑΤΑ, οι συζητήσεις για τη σημαία ή το τζαμί, οι ανώνυμοι αστυνομικοί με τις υπερβάσεις τους, φτιάχνουν μια ατμόσφαιρα όπου το τι είναι εθνικισμός και τι όχι, το τι είναι έλλειψη ανεκτικότητας και τι δημοκρατία, έχει πια θολώσει. «Συνηθίσαμε στη θέα του τέρατος και δεν μας τρομάζει» για να χρησιμοποιήσω τη ρήση του Χατζιδάκι.
Κάπου εδώ, κατά τη γνώμη μου, έρχεται και η Θεσσαλονίκη. Αν η Ελλάδα ψάχνει να βρει την ταυτότητά της απέναντι στην Ευρώπη, η Θεσσαλονίκη ψάχνει να βρει την ταυτότητά της απέναντι στην Ελλάδα. Καλύτερα: πάει να δημιουργήσει ταυτότητα, γιατί την κατέστρεψε. Την εξαφάνισε. Η Θεσσαλονίκη ποτέ δεν ήταν κλασσική ελληνική πόλη – ήταν ένα συνονθύλευμα λαών. Ήταν κέντρο για τους Οθωμανούς, τους Εβραίους, τους Χριστιανούς, τους Αρμένιους. Είχε Σέρβους, Βούλγαρους, Αλβανούς μετανάστες. Ήταν διπλάσια σε μέγεθος από την Αθήνα, η Γαλλική ήταν η επίσημη γλώσσα και σαν πόλη, ήταν η επιτομή του κοσμοπολιτισμού - όχι τόσο σε θέμα υλικού πλούτου, όσο πολιτισμικού.
Πού πήγαν όλα αυτά; Χάθηκαν (με ιστορικούς όρους) σε μια στιγμή, αφήνοντας το μόνο που χάρη στη δύναμη της συνήθειας πεθαίνει δύσκολα: τα τοπωνύμια. Σέιχ Σου, Μπεζεκτσένι, Καραμπουρνάκι (τουρκικά), Μοδιάνο, Καπάνι, Αλατίνι (εβραϊκά), Ντεπώ (γαλλικά).
Ανταλλαγή πληθυσμών, 1ος και 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος, Ολοκαύτωμα (με τη συμβολή των ντόπιων) και μετά η απομόνωση από το ‘Σιδηρούν Παραπέτασμα’. Μείνανε μόνο οι Έλληνες στην εθνικιστική ομογενοποίηση του 20ου αιώνα. Η Θεσσαλονίκη (οικονομικά και πολιτιστικά) ήταν πραγματική «συμβασιλεύουσα», επί Κωνσταντινούπολης ή Ινσταμπούλ. Η λέξη «συμπρωτεύουσα» είναι μια άδεια απόπειρα να θυμηθεί εκείνο τον παλιό εαυτό της.
Σαν αποτέλεσμα, η Θεσσαλονίκη δεν ξέρει από που έρχεται – πορεύεται κολοβή και με αρνητισμό απέναντι στον ίδιο της τον εαυτό τα τελευταία εβδομήντα-ογδόντα χρόνια. Τα ρωμαϊκά ερείπια στο κέντρο της μοιάζουν αστείο: βλέπουμε πως ήταν η πόλη πριν είκοσι αιώνες και κρύβουμε πως ήταν πριν ενενήντα χρόνια. Ακούγεται παράδοξο, αλλά γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη, μεγάλωσα εδώ και δεν ήξερα την ιστορία της μέχρι τα 25-30 μου. Πρόσφατα πήγα στην Αχειροποίητο, με το βιβλίο του Mazower στο χέρι, να δω μια επιγραφή στα αραβικά που λέει ότι ‘Ο Σουλτάνος Μουράντ Καν πήρε τη Θεσσαλονίκη στα 833’ (1430 χριστιανικό ημερολόγιο). Σκέψου, με το βιβλίο ενός ξένου καθηγητή στο χέρι να γνωρίζω ένα από τα πιο σημαντικά στοιχεία της ιστορίας της πόλης μου!
Πού θέλω να καταλήξω; Μια πόλη που έχει αρνηθεί σε τέτοιο βαθμό το παρελθόν της, έχει πιο σοβαρό πρόβλημα ταυτότητας. Πιστεύω πως ό,τι είναι η Ελλάδα απέναντι στην Ευρώπη, είναι η Θεσσαλονίκη απέναντι στην Αθήνα. Εγωκεντρική, επιθετική, γκρινιάρα, ανασφαλής, ζητάει αγωνιωδώς ν’ αναγνωριστεί, μειώνει τους πρωτευουσιάνους αλλά τους ζηλεύει κιόλας. Ακόμα κι αυτό το «χαλαρά» απέναντι στους Αθηναίους, θυμίζει το στερεότυπο ‘οι Έλληνες είναι γλεντζέδες, ξέρουν αν ζουν’ απέναντι στους ευρωπαίους που είναι ‘ρομποτάκια’.
Μια τέτοια πόλη, είναι το πιο φυσικό πεδίο ν’ ανθίσει ο εθνικισμός και κάθε έλλειψη ανεκτικότητας. Το πραγματικό «φαινόμενο» είναι αυτή, που έχοντας αρνηθεί το παρελθόν της σε τέτοιο βαθμό, ψάχνει να βρει προσωπικότητα. Αναδεικνύει, φυσικά, ανθρώπους που μιλούν ακριβώς για ταυτότητα: το δίδυμο Παπαθεμελή και Ψωμιάδη, είναι το πλέον κατάλληλο πεδίο για να δράσει ένας Άνθιμος, η πλέον κατάλληλη πόλη να κατεβεί ένας Καρατζαφέρης.
Σε μια χώρα σαν την Ελλάδα, που νιώθει ανασφαλής απέναντι στην υπόλοιπη Ευρώπη, η Θεσσαλονίκη αποτελεί ένα λυπηρό υπερθετικό. Για να φτάσει να συγκριθεί με την Ευρώπη (όπως η υπόλοιπη Ελλάδα), πρέπει πρώτα να ξεπεράσει το σύνδρομό της απέναντι στην Αθήνα.
Και γι’ αυτό είναι ίσως ο καλύτερος καθρέφτης της ελληνικής ανασφάλειας. Δείχνει – σαν μέρος της χώρας μας - πως για να νιώσεις άνετα σε ένα σύγχρονο περιβάλλον και με ‘ανεπτυγμένους’ εταίρους, πρώτα πρέπει να αναγνωρίσεις και να νιώσεις καλά με τον εαυτό σου.
Αγαπητέ-ή Ανάρρημα, δυστυχώς...
Μπρος γκρεμός, και πίσω Μπουτάρης...
Μαύρος Γάτος, 14/10/06 1:57 μ.μ.
Γιάννη, μια λεπτομέρεια: Ο Καρατζαφέρης δεν έχει πει (τελευταία) τίποτε χειρότερο απ' αυτά που έχουν πει ο Λεπέν και ο Χάιντερ, διότι, όπως έχεις γράψει παλιότερα, είναι πονηρός σαν τον χασάπη που κλέβει στο ζύγι. Έχει πάρει όλους τους ακροδεξιούς στο κόμμα του (όπως φαίνεται και από το ηχητικό απόσπασμα που παραθέτει η Αρτάνις (γυναίκα είναι, Μαύρε Γάτε, μην μπερδεύεσαι -- και μάλιστα η καλύτερη και ομορφότερη γυναίκα που υπήρξε ποτέ). Προσπαθεί συνεχώς να μαζέψει τα ασυμμάζευτα, γι' αυτό προσπαθεί πολύ να φαίνεται δημοκρατικός, διαλλακτικός, φιλελεύθερος, σοσιαλιστής, λογικός και άνετος. Ένα 4-5% το έχει ήδη χάψει το παραμύθι. Να δούμε τι θα κάνει στις δημοτικονομαρχιακές, που θα αποκαλύψουν την πραγματική του εμβέλεια -- αυτό είναι το ενδιαφέρον σ' αυτές τις εκλογές, και όχι αν θα βγει ο τάδε ΝεοΔίτης ή ΠΑ--Κτζής.
Εξαίρετο ποστ (και τι εκπομπή) εξαίρετο και το σχόλιο του Μαύρου Γάτου.
Nikos Dimou, 14/10/06 8:48 μ.μ.
Συγνώμη Artanis, αλλά θα απαντήσω στον Γιάννη...
Γιάννη,
Δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω 100% με αυτά που λες.
Το τραγικότερο στην χώρα μας είναι η "έλλειψη πολιτικής κουλτούρας" όπως αναφέρεις. Αν οι Κ.Π.Ψ. (επέτρεψε μου να βάλω και τον Χριστόδουλο πρώτο από όλους) έλεγαν αυτά που λένε σε κάποια χώρα της Δυτικής Ευρώπης όχι μόνο θα τους "έκραζε" ο κόσμος αλλά και θα τους καθαιρόυσαν από τα αξιωμάτα τους.
Για το σύμπλεγμα της Θεσσαλονίκης θα συμφωνήσω με επιφύλαξη, δεν να έχω ζήσει στην πόλη, αλλά για το εύμπλεγμα της χώρας μας και τους λόγους που αναφέρεις συμφωνώ χωρίς καμία επιφύλαξη.
Καλή τύχη (σε όλους μας) αύριο.
Καλησπέρα ξανά! Μα πώς μού ξέφυγε ότι η Artanis είναι η κυρία Αντιδημάρχου; Είμαι ασυγχώρητος...
Να τολμήσω να κάνω άλλη μια παραπομπή; Με τον "κύριο" Καρατζαφέρη και το Λάος έχω ασχοληθεί εδώ ("το αυγό του φιδιού"). Χάριν (σχετικής..) συντομίας, να ή κατακλείδα μου:
Ο Φασίστας Εθνικιστής ντύθηκε τελευταία Ευρωβουλευτής, απέκτησε τρόπους Ευρωπαϊκούς, στα πρότυπα του Σίλβιο Μπερλουσκόνι και του Ζαν Μαρί Λε Πεν. Βασισμένος στις αντικειμενικά δύσκολες συνθήκες ζωής του 2006, στις μεγάλες αλλαγές και στις ραγδαίες εξελίξεις της εποχής μας, στις μεγάλες μετακινήσεις πληθυσμών του τέλους του 20ου αιώνα, και στις ανασφάλειες που δημιουργουν όλοι αυτοί οι παράγοντες σε πολλούς ανθρώπους, ο Φασισμός προσπαθεί να κερδίσει δύναμη, ωστε να δείξει όταν έρθει η ώρα τα δόντια του. Έκλεισε την Χρυσή Αυγή κα την έκανε νεολαία του Λάος. Πουλάει βιβλία από τηλεοπτικές εκπομπές, καλύπτοντας τα βρωμερά εθνικιστικά του παραληρήματα με δήθεν επιστημονικές σάλτσες.
Ο Φασισμός πολεμιέται με όπλα, αλλά μόνο όταν είναι πιά πολύ αργά. Πρέπει να τον πολεμήσουμε με τον Πολιτισμό, με την Μόρφωση, με το Παράδειγμα μας, με την Ενεργό Συμμετοχή στα Κοινά. Ας μην τού δώσουμε περιθώρια να σηκώσει κεφάλι, απέχοντας, υποκύπτοντας τον φόβο, ας μην κρυφτούμε στο καβούκι μας προσπαθώντας να σώσουμε το τομάρι μας.
Ο Λύκος φόρεσε την προβιά του αρνιού, αλλά ας μην γελαστούμε. Είναι πάντα ο ίδιος. Μην τον αφήσετε να σηκώσει κεφάλι. Τσακίστε τον. Τσακίστε το Αυγό του Φιδιού.
Καλό βράδυ, κα με τη Νίκη! Venceremos...
Μαύρος Γάτος, Δήμαρχος
Μαύρος Γάτος, 15/10/06 1:31 π.μ.
Ωραία, τώρα τελείωσα το διάβασμα και ήρθα. Νομίζω ότι άφησα πολύ ώρα το μπλογκ μου μόνο του και μου σκάσανε όλοι οι γάτοι του μπλογκοχωριού!
Dormammu, δαίμονα, που χάθηκες, παιδί μου, τόσο καιρό; welcome back!
Πάντως, δεν μπορείς να πεις;! Μέσα στην ανατριχίλα, το απίστευτο γέλιο είναι η φράση "ένα δισεκατομμύριο σπερματοζωάρια τα παραμερίσαμε για γεννηθούμε εμείς". Φσσσσστ μπόινγκ!
yannishshshsh, εγώ ευχαριστώ για την εξαιρετική ανταπόκριση!
Θα σταθώ στο εξής:
"Ενώ στη Γαλλία ο Λεπέν μπορεί να έχει πει το ίδιο ανατριχιαστικά πράγματα με αυτά που άκουσα να λέει ο Καρατζαφέρης (ή ο Χάιντερ στην Αυστρία, ή οι νεοναζί στη Γερμανία κοκ), απέναντί τους έχουν ένα υγιές δημοκρατικό σώμα. Οι ιδέες τους είναι πιο περιθωριακές γιατί το ίδιο το σύστημα, η ‘περιρρέουσα πολιτική ατμόσφαιρα’ τους κάνει να φαίνονται έτσι. Υπάρχει πολιτική αντίθεση."
Συμφωνώ απολύτως και εκεί είναι που πραγματικά ανατριχιάζω. Διότι συνειδητοποιώ ότι σ' αυτή η χώρα, που έχουν συμβεί τόσα πολλά τον τελευταίο αιώνα, δεν έχει διαμορφωθεί -ακόμα- πολιτική κουλτούρα και συνείδηση.
Ας υπολογίσουμε από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου η γενιά που τον έζησε, μπορεί και θυμάται τι έγινε από τότε και μετά. Και οι επόμενες γενιές -ακόμα και η δική μου- πληρώσαν, πληρώνουν και θα πληρώνουμε τις συνέπειες.
Έχουμε και λέμε: Β' Π.Π., (ας πιάσουμε και λίγο πιο πριν, από την διακτατορία του Μεταξά), Εμφύλιος [εξορίες, φυλακίσεις-βασανιστήρια αντιφρονούντων [(βλ. αριστερών και όχι μόνο -αν ο σκύλος σου ήταν "αριστερός" στον ράφτη του, κατέληγες για "πληρωμένες διακοπές" στο Τρίκερι)], Επταετία των Συνταγματαρχών, αυτήν που αναπολεί και η ομιλήτρια στο απόσπασμα. Τα πιο σημαντικά ιστορικά γεγονότα της σύγχρονης Ελλάδας, με τεράστιες πληγές μετά το διάβα τους.
Γιατί, ακόμα, δεν έχουμε δημιουργήσει πολιτική κουλτούρα; Και το χειρότερο, γιατί αυτές οι απόψεις βρίσκουν πρόσφορο έδαφος σε γενιές που έχουν νωπές μνήμες από ανάλογες ιδεολογίες και τις πρακτικές τους;
Όταν γινόντουσαν οι πορείες για το Ιράκ, θυμάμαι μία συζήτηση που είχα με μία φίλη, στην οποία προσπαθούσα να κατανοήσω τον λόγο που αντιμετώπιζε τις όλες κινητοποιήσεις στην αρχή με επιφυλακτικότητα, μετά με αμφιβολία και αργότερα με εχθρότητα. Πίσω από όλα ο φόβος. Ήταν πάντα στα μάτια της. (Σημ.: Ίδια ηλικία με μένα.)
Η αιτία;
"Στον Εμφύλιο οι κουμμουνιστές σκότωσαν τον παππού μου και γι αυτό η οικογένειά μου (δηλ. 20 άτομα κοντινό σόι) αδιαφορούμε συνειδητά για το αν θα αλλάξουμε τον κόσμο."
Στην ερώτησή μου "Τι σχέση έχει κάτι που έγινε πριν από 60 χρόνια με το τι κάνουμε εμείς για τον δικό μας κόσμο -ΤΩΡΑ-;" έλαβα την εκπληκτική απάντηση "να πάει να πνιγεί". Όσο κι αν προσπάθησα να της εξηγήσω ότι μαζί του θα πνιγεί κι εκείνη, δεν είδα φως στο τούνελ. Στο επιχείρημα ότι θα πνίξει κι εμάς μαζί της, ούτε και τότε συγκινήθηκε. Δεν είπα να κατέβει σε πορεία (σύνθετη έννοια), αλλά να ανοίξει τα μάτια της για να δει πως είναι και που πάει ο κόσμος (απλή έννοια). Και να καταλάβει ότι είναι μέρος του κόσμου τούτου! Και τότε η αδιαφορία μετατράπηκε σε έκδηλο φόβο: "Δεν ξέρω, δεν ΘΕΛΩ να ξέρω, δεν απαντώ, παράτα με, τρέχα εσύ στις πορείες". Λες και το όλο πρόβλημα ήταν οι πορείες...Δυστυχώς, έχω κάνει και με άλλους παρόμοιες συζητήσεις, αλλά επειδή είμαι μαζόχα, αντέχω...
Ας κάνουμε, τώρα, μία απλή αριθμητική πράξη. Το σόι της και η κοπέλα, 20 άτομα. Επί 10 οικογένειες; 200. Όλοι καταλαβαίνουμε τι ποσοστό είναι για να βγει κάποιος δημοτικός σύμβουλος σε δημοτικές εκλογές.
Ή και πάλι, τι ποσοστό ψήφων είναι για να μην βγει κάποιος άλλος....
(Σημ.: Άλλο αδιαφορία για τα κοινά, γενικότερα, και άλλο αποχή από τις εκλογές...Αυτονόητο, αλλά το υπενθυμίζω.)
Μήπως λοιπόν, ένα από τα κύρια μέροι του προβλήματος είναι η αδιαφορία του κόσμου; Πέρα από τους πιστούς που ενισχύουν και συντηρούν τα "φαινόμενα" -άλλωστε, αν δεν υπήρχαν κι αυτοί, πως θα ζουσε αυτός ο τόπος τις τρισκατάρατες ένδοξες εποχές του- φταίνε και οι φοβισμένοι-αδιάφοροι; Μήπως, έχει καταγραφεί στην πολιτική μας συνείδηση ότι αν μιλήσουμε και αντιδράσουμε θα έχουμε "συνέπειες"; Τι συνέπειες; Δεν ξέρω!
Κάντε όμως ένα πείραμα ο καθένας με τον εαυτό του. Όταν θα ξαναδείτε αστυνομικό στο πεζοδρόμιο, να ξέρετε ότι εκείνος πρέπει να κάνει πέρα για να περάσετε και όχι εσείς να λοξοδρομήσετε ή να κάνετε πίσω. Ο αστυνομικός είναι -πάνω απ' όλα- λειτουργός για την τάξη. Και μόνο! Τίποτε άλλο. Είναι, όπου είναι, για να εξυπηρετήσει είτε κάποιον είτε το σύνολο.
Σε όσους το έχω πει, προς μεγάλη μου έκπληξη, απόρησαν...
Σε όσους αστυνομικούς το έκανα το μόνο που εισέπραξα ήταν ένα χαμόγελο σεβασμού...Κι αυτό, προς μεγαλύτερή μου έκπληξη!
Και αλλάζουμε σελίδα παπλώματος...(yannis, μου αρέσει που ανησυχούσες κιόλας! μόλις είδα το μάκρος της απάντησής μου... ΣΕ ΠΕΡΑΣΑ!) Και έχω και ορθογραφικά λάθη...:-(
Δήμαρχε μας Μαύρε Γάτε, όχι τίποτ' άλλο, έχουμε και τον Δήμαρχο Χαρχούδα πιο κάτω -μην μπερδευτούμε,
ΕΙΜΑΙ Η Κ. ΑΝΤΙΔΗΜΑΡΧΟΥ ΚΑΙ ΘΑ ΑΝΟΙΞΩ CATERING, ΛΕΜΕ!!!!
Είδες; Αυτά είναι τα καλά του "κ. Αντιδημάρχου" από το "Αντιδήμαρχος". Βάζω τον cyrusgeo να κάνει την βιτρίνα και από πίσω εγώ θα κάνω το catering του συνδυασμού, βγάζοντας τοοοο χρήμα!!!!
Και στις επόμενες εκλογές θα έχω φάει όσα λεφτά χρειαζόμαστε για να μην μας τη λέει κανείς για τα στρινγκάκια! ΧΑ!
Στα σοβαρά τώρα, συμφωνώ απόλυτα με το τελευταίο σου σχόλιο. Για το πρώτο δηλώνω άγνοια, καθώς δεν κατοικώ στην "νυφούλα του Θερμαϊκού"...
Και με την νίκη, Δήμαρχε, έχουμε και δουλειές ν' ανοίξουμε! :-D
cyrus, στην κ. Αντιδημάρχου αρέσουν πολύ τα σχόλια σου για κείνην, να το ξέρεις!
ιππόόόόότες μου, σας έχω παρατημένους 3 εβδομάδες η άχρηστη και πιάσατε μπίχλα στο κάστρο! Όπως, διαπιστώσατε η καθαρίστριά σας έψαχνε για άλλα σκουπίδια...Αλλά τα βρήκαμε, τα βρήκαμε. Κάντε το παρτάκι σας και θα περάσω αύριο να συμμαζέψω τα ποπ-κορν και τις λιακο-κόλες. Πουλάκια μου, μην μας πιάσει και το ξανθό γένος (του Πούτιν, εννοώ) μέσα στη βρώμα!
+αζαξοκαθάρισοντονφασισμόν+
Δήμαρχε Χαρχούδα, doncat, ΝΔ, ευχαριστούμε για τα καλά σας λόγια! Εμείς δεν κάναμε τίποτις. Τα μυαλά που σκέφτηκαν αυτά τα "φαινόμενα", που τα ξεστόμισαν και τα μετέτρεψαν σε "έκτακτα πολιτικά φαινόμενα" έκαναν όλη την δουλειά!
ioannisk, μπορώ να σταθώ σ' αυτό;
"όχι μόνο θα τους "έκραζε" ο κόσμος αλλά και θα τους καθαιρόυσαν από τα αξιωμάτα τους."
Ευχαριστώ πολύ, με κάλυψες, δεν χρειάζεται να συμπληρώσω τίποτα.
Α! Μόνο αυτό: Είχα διαβάσει κάποτε στην εφήμεριδα ότι ένα στέλεχος της Βρεττανικής Κυβέρνησης είχε παραιτηθεί για το εξής σκάνδαλο: Επειδή, λέει, η σύζυγός του έκανε χρήση του δικού του προνομίου ελεύθερης πρόσβασης στα μέσα μαζικής μεταφοράς! Όσο sci-fi κι αν ακούγεται αυτό, το έγραφε η εφημερίδα! Δεν ήταν πρωταπριλιά, δεν διάβαζα επί 20 φορές λάθος, δεν μπορούσα να το χωνέψω! ΠΑΡΑΙΤΗΘΗΚΕ! ΣΚΑΝΔΑΛΟ!
Όσο για τον Χριστούδουλο, αυτό είναι θέμα για το grande party της χρονιάς του κάστρου, καθώς, αγαπητέ μου, τα μοναδικά φαινόμενα, απαιτούν μοναδική μεταχείρηση. Πιάνουν ένα τσουβάλι μόνα τους, δεν χωρούν στο Κ.Π.Ψ..
Όπως το Δ' Κοινοτικό Πακέτο Στήριξης, ας πούμε;;;;;; Είδομεν...
Όταν έπεσε ο Τσαουσέσκου, ένας Άγγλος που ήταν εκεί, μου είπε πως Ρουμάνοι φώναζαν στο δρόμο: Έχουμε δημοκρατία! Δεν θα χρειάζεται να δουλεύουμε πια!
«Τι συνεννόηση θα έχουμε με τέτοιους ανθρώπους;» αναρωτιόταν. Είναι ένα παράδειγμα πως «πολιτική κουλτούρα» σημαίνει ένα σωρό πράγματα λίγο-πολύ άγνωστα έξω από τη Δύση. Δεν λέω πως είμαστε Ρουμανία – αλλά σίγουρα δεν καταλαβαίνουμε τη δημοκρατία με δυτικούς όρους. Μια από τις κυριότερες παρεξηγήσεις (ίσως η κυριότερη) είναι πως στη Δύση δημοκρατία σημαίνει υποχρέωση – όχι δικαίωμα. Η βάση της δημοκρατίας είναι ότι δεν απαιτείς για τον εαυτό σου περισσότερα δικαιώματα απ’ όσα έχουν οι άλλοι. Περιορίζοντας τον εαυτό σου έρχεται η ισονομία: είναι υποχρέωση απέναντι στην κοινωνία, όχι αγώνας για τα προσωπικά σου δικαιώματα ενάντια στους υπόλοιπους. Πείτε το αυτό στον Χριστόδουλο, στον Καρατζαφέρη ή στον Ψωμιάδη – θα τους φανούν κινέζικα. Αυτοί λένε «είμαστε πλειοψηφία, τελεία και παύλα». Η υποχρέωση μετατρέπεται σε αγώνα μεταξύ των διαφόρων κοινωνικών ομάδων και τα δικαιώματα γίνονται μετάλλια που κάποιοι κερδίζουν με διαφορά στήθους, χρημάτων, πλειοψηφίας. Παίρνουν το χρυσό της δημοκρατίας «για την ορθόδοξη Ελλάδα ρε γαμώτο» αφήνοντας σε άλλους το αργυρό, το χάλκινο ή την τιμή της συμμετοχής.
Κούνια που τους κούναγε!
‘Γιατί λοιπόν δεν έχει δημιουργηθεί ακόμα πολιτική κουλτούρα στην Ελλάδα;’
Η πολιτική κουλτούρα στη Δύση χρειάστηκε αιώνες για να δημιουργηθεί (ξεκίνησε τον 12ο αιώνα) και ήταν αποτέλεσμα πολλών παραγόντων. Το μεσαιωνικό εμπόριο έφερε την πρώτη μορφή καπιταλισμού, τα μικροσκοπικά φέουδα την πρώτη μορφή αυτοδιοίκησης, η Αναγέννηση και Διαφωτισμός έφεραν τον ορθολογισμό, την πτώση της εκκλησίας, οι πολιτικές επαναστάσεις έφεραν νόμους και ανακατατάξεις, η βιομηχανική επανάσταση έφερε αστικοποίηση και πλούτο, κοκ.
Αντίθετα, το ανατολικό μέρος της Ευρώπης και η Ρωσία εξελίχθηκαν σαν θεοκρατικές αυτοκρατορίες. Εκεί ανήκουμε κι εμείς. Μετά την κλασική Ελλάδα (που όλο μνημονεύουμε για τη δημοκρατία της) ζήσαμε μόνο μέσα από αυτοκρατορίες: Μ. Αλεξάνδρου, Ρωμαϊκή, Βυζάντιο, Οθωμανική. Πάντα είχαμε κάποιο μεγάλο ‘μπαμπά’ από πάνω μας, ποτέ δεν γνωρίσαμε τι σημαίνει αντιπροσωπευτική διακυβέρνηση και ατομικά δικαιώματα. Μόλις το 1823 αποκτήσαμε τέτοιες έννοιες (σε Σύνταγμα, όχι σαν συνήθειες της καρδιάς).
Είναι η περίφημη γραμμή Χάντιγκτον (στο Δούναβη) μεταξύ δυτικής και ανατολικής Ευρώπης. Χωράει πολύ συζήτηση, αλλά όσο και αν φαίνεται (και είναι) σχηματική και απλοϊκή, βάζουμε τα δυνατά μας να τον επαληθέψουμε.
Και κάτι για τη Χούντα... Όταν έπεσε, θεωρούνταν τιμή να αντιστέκεται κανείς στους νόμους και το κράτος (σαν να βγάζει άχτι απέναντι σε ό,τι τον καταπίεζε επί επτά χρόνια). Σίγουρα υπήρχαν δημοκρατικά στοιχεία, όπως η άρνηση του εθνικισμού, της αυθαιρεσίας των αστυνομικών, της φασιστικής ιδεολογίας... Αλλά ήταν μάλλον ετεροχρονισμένη αντίσταση απέναντι στους στρατιωτικούς, ένα hangover από τη Χούντα. Και μπερδεύτηκε ο αντικρατισμός (με άκρον άωτο το ότι υποστήριζαν τη 17Ν ή κάποιος δεν πλήρωνε φόρους και το θεωρούσε τιμή του που... ‘αντιστέκεται’) με τη δημοκρατία. Ήταν η τέλεια παρεξήγηση κάποιου που έχει μάθει να βλέπει το κράτος σαν άρχοντα ή σαν αγά.
Σημ. Αν ήμασταν σοβαροί, θα μέναμε σταθεροί τουλάχιστον στη φιλοσοφική βάση. Τότε ήμασταν ενάντια στον εθνικισμό και στο φασισμό και πηγαίναμε ενάντια στο κράτος. Τώρα γίναμε εθνικιστές και θρησκευόμενοι και κάνουμε το ίδιο (να φύγουν οι ξένοι, να κοιμηθούν οι νόμοι). Οι επιφάσεις φεύγουνε – η συμπεριφορά μένει.
(Τελικά το πήγα αλλού...)
ΥΓ. Ανάρριμα (σόρι για την προηγούμενη παράφραση) σκέφτηκες ν’ ανοίξεις είδη προικός; Μια ιδέα: τύπωνε σε κανονικά σεντόνια κρεβατιού τα σχόλια. «Διαβάστε πριν κοιμηθείτε χωρίς να χρειάζεται να κλείνετε βιβλία και να τα βάζετε στο κομοδίνο. Μια προσφορά του BLOGOmarketing.»
:) Έγραφα, έγραφα και δεν πήρα χαμπάρι την εικόνα – ούτε το blog μου έβλεπα όπου μου το αναφέρεις.
Thanks ξανά και όσον αφορά την ανταπόκριση, ας ξεκινήσω από τα προσωπικά.
Με λύπη καρδίας αναφέρω ότι η μητέρα μου το έριξε δαγκωτό σε Ψωμιάδη και Παπαγεωργόπουλο. Τουλάχιστον, λόγω «κομματικής ιδεολογίας» (οξύμωρο αυτό, το ξέρω) και όχι για το έργο τους ή την προσωπικότητά τους.
Εγώ, κάνω την ανάγκη ιδεολογία και το αντίθετο. Απέχω ιδεολογικά αλλά με έχωσαν και εφορευτική οπότε απέχω και αναγκαστικά. Χτες έτρεχα σε νοσοκομεία. And the Oscar goes to…
Βγήκε ο Ψωμιάδης παίρνοντας ψήφους και από το ΠΑΣΟΚ... Κι αυτό μετά όλα τα ‘κουφά’ που έκανε, όλα τα σκάνδαλα που εμπλάκηκε. Θα μου πείτε, πήρε 2,5 μονάδες πάνω από τη ΝΔ στις βουλευτικές, ενώ στις προηγούμενες δημοτικές είχε πάρει 10. Δεν είναι δείγμα ωριμότητας των πολιτών , κατά τη γνώμη μου – είναι δείγμα του ‘όπου φυσάει ο άνεμος’.
Κατά τα άλλα, η Θεσσαλονίκη παραείναι ήρεμη – κανείς δεν έχει όρεξη να πανηγυρίσει. Τα ποσοστά των νικητών είναι μικρότερα (τσαλακωμένοι νικητές ), ήταν και το προεκλογικό κλίμα υποτονικό...
Και μια και στην Ελλάδα επιλέγουμε με βάση το προσωπικό μας συμφέρον, λέω: μακάρι να βγει ο Παπαγεωργόπουλος από αυτήν την Κυριακή! Διαφορετικά θα τρέχω σε εφορευτικές επιτροπές την άλλη Κυριακή (δύο βδομάδες να το παίζω άρρωστος δεν πάει – θα πρέπει να εμφανιστώ). Και στο κάτω-κάτω, μια ψυχή που είναι να βγει ας βγει – τουλάχιστον δεν θα με παιδέψει.
Αν και ζω πολύ μακριά και από την Ελλάδα και από τα ελληνικά πολιτικά δρώμενα, και η πληροφόρηση μου στα τελευταία γεγονότα ήρθε κυρίως από φίλους bloggers, είχα πολύ καιρό να πονέσω τόσο όσο πόνεσα σήμερα ακούγοντας τα εκλογικά αποτελέσματα και τις δηλώσεις των πρωταγωνιστών. Δυστυχώς έζησα πριν από τριάντα χρόνια από πολύ κοντά τι σημαίνει εξορία, πίκρα, απουσία με κάποιον άνθρωπο που δεν ήταν καν αριστερός (η ειρωνεία μιας ομάδας ανθρώπων που δεν θα ακουστεί ποτέ), έζησα την ξενοφοβία όντας 25 χρόνια Έλληνας στο εξωτερικό και με τις έρευνες μου και τη δουλειά μου είδα πεντακάθαρα το πρόσωπο του ρατσισμού, το ότι άνθρωποι σαν τον Ψωμιάδη καταφέρνουν να θριαμβολογούν σήμερα και να μιλάνε για νίκη της δημοκρατίας μόνο με τρόμο μπορεί να με γεμίζει! Καλό κουράγιο σε όλους εσάς που έχετε μείνει εκεί.
Για να κανω τη δικηγόρο
του Διαόλου....
Ενας Σαλονικιός γραφει...
Βλέπω στη μπλογκόσφαιρα μια έντονη τάση σιχτιρίσματος των Θεσσαλονικιών, επειδή έβγαλαν πάλι τον Ψωμιάδη. Συμφωνώ και επαυξάνω, ΑΛΛΑ:
• Είναι εξίσου γελοία η εκλογή στην υπερνομαρχία Αθηνών. Αν η συμπαθής κ. Γεννηματά λεγόταν Γιασημακοπούλου – Αρμενοπούλου, τι ποσοστό θα έπαιρνε;
• Είναι εξίσου γελοία τα αποτελέσματα στη δημαρχεία του Πειραιά – και δεν χρειάζεται να εξηγήσω το γιατί.
Συνεπώς, τουλάχιστον οι Αθηναίοι και οι Πειραιώτες δεν δικαιούνται να κάνουν το μάγκα εις βάρος των (ελεεινών και τρισάθλιων) Θεσσαλονικιών. Ας ασχοληθούν πρώτα με τα δικά τους χάλια. ΠΟΙΟΤΙΚΗ διαφορά ανάμεσα στις τρεις περιπτώσεις ΔΕΝ ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ
Μυστικα του Κολπου
yannish, πες αλεύριιιιι!
Η άλλη Κυριακή σε γυρεύει!!!!
Πω πω, πρέπει να ήταν πολύ οδυνηρές αυτές οι εκλογές για σένα...
bdb, άσε τον Άρη και κοίτα να ετοιμάσεις τις εκλογές για την τιμημένη Εορδαία, γιατί χανόμαστε, σου λέω!
Δήμαρχε Μαυρόγατε, το ρίγος της συγκίνησης δεν λέει να μ' αφήσει όλη μέρα!
ovi, καλώς ήρθες, αν και σε καιρούς δύσκολους...σ' ευχαριστούμε για το κουράγιο και την συμπαράσταση!
ergotelina, καλώς τηνα, με πληροφορίες ανά χείρας, όπως πάντα!
Επιτέλους! Μετά από ΔΥΟ ώρες, ο blogger εδέησε να ανεβάσει τις φωτογραφίες στο επόμενο ποστ!
Και μία διευκρίνηση, σχετικά με το απόσπασμα από το blog του Πάνου (Μυστικά του Κόλπου).
Η σύγκριση του κ. Ψωμιάδη και των πράξεών του με άλλους υποψηφίους που βγήκαν στις εκλογές δεν είναι ούτε ελαφρυντικό για τον πρώτο ούτε δικαιολογία για τους υπόλοιπους.
Η κριτική ασκείται ξεχωριστά στον καθένα, γιατί αλλιώς χάνονται οι διαχωριστικές γραμμές, αλλά -το κυριότερο- είναι πολύ εύκολο να μπερδέψουμε τις καταστάσεις. Επίσης, ότι συμβαίνει στην Αθήνα έχει συνέπειες στην Θεσσαλονίκη και τούμπαλιν και ότι συμβαίνει στην Λέσβο έχει αντίκτυπο στην Πρέβεζα. Και τούμπαλιν και όλοι είμαστε στο ίδιο καζάνι και βράζουμε για την ίδια σούπα.
Κανείς δεν είναι ένοχος, μέχρι αποδείξεως του εναντίον. Και ο κ. Ψωμιάδης δεν έχει πείσει, ακόμα, για την αθωότητά του, ούτε και η ΝΔ που συνέχισε να τον στηρίζει. Όποια παράταξη κι αν τον υποστήριζε -για μένα- θα έπρεπε να είχε αποσυρθεί μετά απ' όσα βγήκαν στην φόρα.
Αν οποιοσδήποτε άλλος βγει εμπλεκόμενος σε κάτι που δεν θα έπρεπε να είναι, τότε να τον σιχτιρίσουμε κι εκείνον.
Όμως, η εξομοίωση δεν είναι επιχείρημα για καμία πλευρά.
Καθαρή Ελλάδα, κατάργηση ανάστασης, αόρατος εχθρός, μπρρρρρρ.....
Πάντως το σύνθημα για καθαρή Ελλάδα με βρίσκει σύμφωνο. Έχουμε πήξει στα κάθε λογής σκουπίδια.