- Καλή μου, πότε θα φτιάξεις blog;
- Δεν ξέρω, ρε cyrus, άσε με τώρα, βαριέμαι.
Προτιμώ να διαβάζω εσένα.
- Ναι, αλλά θέλω και να μου γράφεις.
- Καλά, άλλη ώρα...
- Διάβασες τι έγραψα;
- Ναι, μωρό μου, ήταν τέλειο.
- Φτιάξε απλώς ένα ψευδώνυμο και έλα να παίξουμεεε...
- Cyrus, έφιαξα blog και ξέχασα τους κωδικούς!!!
- Φτιάξε άλλο. Άντε! Μπες!
- Έχω ξεμείνει από ψευδώνυμα, γαμώτο...
- Έλα, ρε μωρό μου, βρες κάτι να τελειώνουμε!
Φτιάξε το blog και γράψε και post!
- Ααα, δεν μπορώ να γράψω, μόνο για σχόλια θα το έχω.
Άσε, νυστάζω, θα το φτιάξω άλλη μέρα...
- Σήκω από την τηλεόραση ΤΩΡΑ και έλα μαζί μου!
- Cyrus, με τρομάζεις...
- Κάτσε! Λέγε ψευδώνυμο!
- Δεν το βάζεις κάτω,ε;
- Όχι! ΚΑΙ θα γράφεις ΚΑΙ θα σχολιάζεις!
- Μα αφού σου τα λέω, γιατί να στα γράφω;;;
- ........
- Όνομα του blog; (τα 'χει πάρει)
- Anarrima... (με μπλαζέ ύφος)
- Ψευδώνυμο;
- Μην μου φωνάζεις! Artanis (ξανά μπλαζέ)
Και τι θα έχω για εικονίτσα εκεί δεξιά;
- Γλυκάθηκες, ε; Θες να βάλεις τα προβατάκια;
- Το φωτιστικό του σαλονιού;;;; ΝΙΙΙ!
- Δώσ' μου φιλί!
Και έδωσα φιλί και πήρα φιλί.
Και μετά μπήκα και έγραψα και διάβασα και γέλασα, έκλαψα, πόνεσα, χάρηκα, θύμωσα, τρόμαξα, ηρέμησα, έδωσα το χέρι μου, κάποιος μου έδωσε το δικό του, αγάπησα, μίσησα, σκέφτηκα, αποφάσισα, έπαιξα, λέξεις, γράμματα, εκπλήξεις, σύμβολα, παιδεύτηκα, γνώρισα, με γνωρίσατε, έκρινα, με κρίνατε, δέχτηκα, με δεχτήκατε, φωνές, χαρακτήρες, περσόνες, σώψυχα, αποκαλύψεις, μυστικά, αλήθειες, ξεσπάσματα, ενώσεις, διαφωνίες, συμφωνίες.
Μια τεράστια σκηνή θεάτρου, με ηθοποιούς εμάς και ο καθένας έχει διαλέξει τον ρόλο του.
Χωρίς σκηνοθέτη, χωρίς σενάριο, μόνο αυτοσχεδιασμό και όπου μας βγάλει.
Πριν τέσσερις μέρες έκλεισα έναν χρόνο στο blog Anarrima, ως Artanis, όπου συμπεριφέρομαι ακριβώς όπως στην πραγματική ζωή. Ασταθής, ασυνεπής, χωρίς θέμα, ό,τι πιάσει το μάτι και το αυτί, ντροπαλή, σκέφτομαι τρεις φορές τι θα γράψω, μην τυχόν και με πιάσουν μαλάκα (έτσι και όταν μιλάω), αλλά όταν θα πω την κοτσάνα μου, είναι Η σούπερ κοτσάνα, βαριέμαι εύκολα, οπότε αλλάζω συνέχεια το σπίτι μου, τo ίδιο και το blog -ανάλογα με τα κέφια της εποχής-, ανοίγομαι πολύ πολύ δύσκολα, αλλά -από άμυνα- μπορώ να μιλήσω για τα πάντα, με τρελαίνουν τα χρώματα, ζηλεύω ό,τι δεν είμαι και με κάνει τρελά περήφανη κάποιος άγνωστος που πετυχαίνει κάτι και ο κόσμος του είναι ένα ουράνιο τόξο από την χαρά του.
Δεν γουστάρω την λύπη, θέλω να την πάρω όλη στους ώμους μου και να την πετάξω στην άβυσσο, για να μην την νιώθει κανείς, κανείς, κανείς.
Πιστεύω ότι ο κόσμος μπορεί να αλλάξει και κανείς κερατάς δεν θα μου πει το αντίθετο.
Είμαι τόσο σκληρή και απότομη, που όταν δεν καταφέρνω να το κρύψω, οι φίλοι μου με φωνάζουν "bitch", και αμέσως, γυρνάω και δαγκώνω τον εαυτό μου για να σταματήσω να δαγκώνω τους άλλους.
Αυτή είναι η Artanis. Και πολλά άλλα.
Πέρσι, τέτοιο καιρό, ήμουν στην φάση που ξεπερνούσα την κατάθλιψη, την απογοήτευση, την απελπισία, έχτιζα από την αρχή την ζωή μου, που σε κάποιο κρίσιμο σταυροδρόμι πήρα την λάθος απόφαση και κατέληξε σε Βατερλώ, πέρσι, τέτοιο καιρό, είχα δεν είχα κάποιους μήνες που άρχιζα πάλι από την αρχή, βήμα βήμα, ανάσα την ανάσα, και μαλάκωνα και ένιωθα και μπορούσα να πω τι ένιωθα και πέρσι τέτοιο καιρό άρχισα να σας γνωρίζω. Και δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο με βοηθήσατε να πάρω μπρος, να χώσω γκάζια και να πω στον εαυτό μου ότι "τελικά, δεν χάθηκαν όλα...".
Ήταν και είναι τιμή μου που σας γνώρισα και σας μαθαίνω.
Ήταν και είναι τιμή μου να είμαι σε μία κοινωνία από μπλόγκερς
και ταυτόχρονα, να είμαι μόνη μου, στον δικό μου χώρο.
Μωρό μου, σ' ευχαριστώ που με σήκωσες από την τηλεόραση εκείνην την μέρα.
Σ' αγαπάω...
Ο φίλτατος κ.Π πέρασε για τις ευχές του
και μας έφερε για δώρο δύο πιγκουίνους!
(Μόνο που ξέχασε τα εισιτήρια για την κρουαζιέρα!!!)
Dralion, ξέρεις πόσο καιρό σε διάβαζα πριν σου γράψω σχόλιο;
Ντρεπόμουν να μπω και να γράψω για τόσο εμπεριστατωμένα κείμενα και στις εξαιρετικές συζητήσεις στα σχόλιά σου, αλλά κάποια στιγμή ξεντράπηκα και τώρα χαίρομαι πάρα πολύ!
Να είμαστε όλοι καλά και γεροί και το έργο θα συνεχίσει για καιρό.
Το μωρό μου και εγώ σ' ευχαριστούμε πίσω για τους ίδιους λόγους και ελπίζουμε να τα πούμε σύντομα από κοντά.
Απαραίτητη προϋπόθεση, να είναι μαζί σου ο Skipper, αλλιώς ξέχνα το!
:-D
λιτσάάάκι μου, το χρειαζούμουνα το βαψιματάκι, γιατί δεν άντεχα άλλο το ασπρο-κόκκινο, μου βάραγε στα νεύρα!!!
Και φοντανάκι και λικεράκι έχουμε, τι σκατά νοικοκυρές είμαστε, χρυσή μου;;; (Ξέρ'ς εσύ...)
Τώρα, ότι θεωρείς αρετές τα του αυτοχαρακτηρισμού μου, ξέρεις τι σημαίνει αυτό για σένα, ε;
Σου έχω πει: ΜΗΝ ΕΚΤΙΘΕΣΑΙ ΕΤΣΙ!
:-D
padrazo, καλώς ήρθες στο μπάχαλό μου! Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ, οι ευχές σου είναι πολύ σημαντικές, γιατί για το "πολυδιαβασμένη" πρέπει να υπάρξει πρώτα το "πολυγραφότατη" και με την συχνότητα που ποστάρω, δεεεεν το έχω καλύψει ακόμα αυτό το πεδίο!!!
:-D
Δαίμονα του σκότους, τρομερέ dormammu, σας υποκλίνομαι πίσω και σας προκαλώ να γράφετε πιο συχνά, γιατί κοντεύετε να ξεπεράσετε τον αγαπητόν Μικάκιον σε συχνότητα και ολισθαίνω και εγώ μαζί σας!!!
Υ.Γ. Που να θυμάμαι, παιδί μου, τι έπαιζε η τηλεόραση εκείνην την μέρα;
:-pppppp
στρασογοργόνα μου, με τα λούσα σου τα υπέροχα, μου έλειψες, μωρέέέ!!!!
Φχαριστώ, το φουστανάκι μου το παίδευα καιρό, το δοκίμαζα από δω, το δοκίμαζα από 'κει, το φάρδυνα και λίγο, ελπίζω μόνο να μπαίνει και στους browser των υπολοίπων και να μην "κρασάρει"...
Με έλιωσες, Αναλούκα μου, το ξέρεις;
Και εγώ!
Υ.Γ. Θα τηλεφωνηθούμε...
Γράφεις:
"Δεν γουστάρω την λύπη, θέλω να την πάρω όλη στους ώμους μου και να την πετάξω στην άβυσσο, για να μην την νιώθει κανείς, κανείς, κανείς.
Πιστεύω ότι ο κόσμος μπορεί να αλλάξει και κανείς κερατάς δεν θα μου πει το αντίθετο."
Μπράβο Artanis!
Αυτό θα πρέπει να είναι η κεντρική ιδέα στο blog σου.
Άλλωστε, η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο, όπως έγραψε κι ο Ντοστογιέφσκι.
φιντεία, σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, αλλά δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να είναι η κεντρική ιδέα του μπλογκ, αυτό που λες...
Το μπλογκ, είναι ένα απλό μέσο, δεν είναι η καθημερινότητα...
Αλλά, όσο παλεύουμε κάποια πράγματα -πρώτα στον ίδιο μας τον εαυτό- μπορεί να υπάρξει κάποια ελπίδα.
Ο Ντοστογιέφσκι τα λέει πολύ όμορφα...
Γιατί, ρε cyrus, τι έκανα πάλιιιιι;;;;;;
:-(
Αφού βάψουμε τον κόσμο όλο, μετά θα πάρουμε τα πινέλα και θα βάλουμε και άλλα χρώματα και μετά θα βάλουμε και άλλα και μετά θα τους φωνάξουμε όλους και βάλουν και εκείνοι χρώματα και θα φτιάξουμε ένα πελώώώώώώώριο ουράνιο τόξο!
Να!
ΝΙΙΙ!
Υ.Γ.: ////
(Το υστερόγραφο, που ακολούθουσε το παρών μήνυμα, αυτοκαταστράφηκε ως ακατάλληλον...)
:-D
Standing ovation λέμε: κλαπ κλαπ κλαπ κλαπ κλαπ
Από τις καλύτερες αναδρομές που έχω διαβάσει. Πλησιάζουν και τα δικά μου γενέθλια, να δω τι θα σκαρφιστώ να γράψω για να σε ξεπεράσω!
Και ειδικά αυτό "Πιστεύω ότι ο κόσμος μπορεί να αλλάξει και κανείς κερατάς δεν θα μου πει το αντίθετο." δεν φαντάζεσαι πόσο βαθειά με βρήκε.
Την καλημέρα μου - και πάντα τέτοια!
κάποιοι γεροντάδες μας συμβούλευσαν να μη τριγυρνάμε δεξια και αριστερά δίνοντας το ΙΡ διότι υπάρχουν υποχθόνιοι που συνεχίζουν να μας αναζητούν προς εκπολιτισμό.
Όμως σε σας μικρή μας καθαρίστρια θα κάνουμε εξαίρεση να σας επιδώσουμε ευχέλαια και αγιασμούς προς μακροημέρευση και αγωνιστικούς χαιρετισμούς αχταρμά.
+nopasaran+
MMMMMMOYTΣ!
(Kαι κανείς κερατάς!)
Aφού στην επέτειο του Gravity έβαλα πιγκουίνια, δεν μπορούσα παρά να κάνω το ίδιο και τώρα. Mόνο που η φωτογραφία που μου άρεσε περισσότερο δεν είχε λινκ, οπότε κάνε τον κόπο να την κατεβάσεις από εδώ.
renata, φουστανάκια αλλάξαμε, σε κανά spa, γιατί δεν έχουμε πάει ακόμα οι βλαμμένες, μπας και δούμε άσπρη μέρα; Ε;;;;
Αχ, να είχα λεφτά, να σας έπαιρνα όλες σούμπιτες για μασάζια και πισίνες και να δεις για πότε θα γινόμασταν άλλοι άνθρωποι!
Τάκη μου, πολύτιμέ μου, χρόνια μας καλά!!!!
Σε ξέρω εσένα, δεν πρόκειται να κάνεις γενέθλια στο μπλογκ σου για αυτό σου τα λέω από τώρα...
Ή θα μου κάνεις έκπληξη;
;-)
χαρτοπόντικα, καλώς ήρθες και να τα εκατοστήσουμε και να τα χιλιάσουμε!
Πολλοί έχουμε γενέθλια τέτοια εποχή...
Αλήθεια, τι να έγινε πέρσι μεταξύ Φλεβάρη και Απρίλη και μπήκαμε τόσοι πολλοί;;;
mauve all ήξερα ότι θα ΕΣΕΝΑ θα σου άρεσε ΑΥΤΟ το λουκ!
;-D
Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ!!!
Πότες θα κάνουμε εκείνο που λέγαμε;;;
Εκείνο που μου είχες τάξει;
Πληηηηηζ!
μπαμπάκιε, σας υποκλίνομαι και σας τονίζω ότι:
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΜΕ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙΣ!!!!
:-PPPPPP
Πάντως, τελευταίως, με απασχολεί ο τρόπος: Τι πρέπει να γίνει πρώτα;
Να αλλάξουμε τον κόσμο και να αφήσουμε τους κερατάδες να χτυπιούνται μόνοι τους ή να αλλάξουμε τους κερατάδες και μέσα από αυτό θα αλλάξει και ο κόσμος;
Δεν ξεύρω...
Μέχρι τότε, φέρε κανά σπαθί να παίξουμε και δώσε τα φιλιά μου στην καλή σου, που τόσο τρελά συμπάθησα. (Και φυσικά, για αυτό σου μιλάω ακόμα, έτσι;)
ιππότες μου, η καθαρίστριά σας σάς γυρνά τα ευχέλαια και τους αγιασμούς πίσω στα μούτρα σας, για να σας προστατεύουν από τους υποχθόνιους, που και να σας βρουν, σιγά μην σας εκπολιτίσουν!
+ηγοργοναεφερετοmrforteοποτεnoproblemo+
speira, δεν γίνεται να σοβαρολογείς!
Μα τον Τουτάτη, δεν το φανταζόμουν!
Συγγνώμη...
Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ, με συγκίνησαν πολύ τα λόγια σου. Ειδικά, αυτό με την τρυφεράδα, κάτι μου έκανε...
Analuka, μιλάμε ότι ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΣΑΙ!!!!
Πότε να σε προλάβουμε, παιδί μου;;;
Το είδα...
ΛΑΓΟΥΔΑΚΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!!!
ΟΥΙΙΙΙΙΙΙΙ! ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΙΟ!
Στα εγκαίνια θέλω να κόψω την κορδέλα, πληζ!
ou ming, ΕΓΡΑΨΕΣ!
Τα είπες όλα σε 5 λέξεις, χαρά μου, με έστειλες! Θα μαζευτούμε όλες οι bitch στην beach και θα κάψουμε τον Πελεκούδη;
:-)
περστικέ, η ευχή σου μετράει πολύ!
Σ' ευχαριστώ!
Κωστή μου, το αρχικό κείμενο έγραφε "και κανείς π*ύστης δεν θα μου πει", αλλά είπα να γίνω λίγο πιο ευγενική και με λογόκρινα...
Μήπως έπρεπε να το αφήσω;;;
:-)))
Φίλτατε Π, το δώρο σου μπήκε στο κυρίως πιάτο και -όπως ήδη ξέρεις- ο καναπές αυτής της γιάφκας είναι πάντοτε λέφτερος, σε περίπτωση που βγάλεις νοκ-άουτ τον ξενιστή σου!
ralouka, καλώς όρισες!
Γλυκιά μου, για να ευημερεί πρέπει να γράφω και για να γράφω πρέπει να μην αναβάλω τα πάντα και για να μην αναβάλω, άσε να μην συνεχίσω, γιατί χρονιάρικο ποστ είναι αυτό, μην αρχίσουμε την ψυχανάλυση...
Να είμαστε καλά και να περνάμε καλά όλοι μας και μόνο χαρές να πέρνουμε από δω μέσα!
Σε ευχαριστω!
mauve all, θα αναμείνω εις το μπλογκ μου και όποτε μπορείς, ρε συ, δεν σε πιέζω, αλίμονο, αλλά για γράφε, γιατί άντε!
Χι χι! Γουστάρω...
g help me, δεν θα τελείωνε η γιορτή αν δεν θα εμφανιζόσουν!
Πέρνα για φοντανάκια και λικεράκι, με τα χεράκια μου τα έφτιαξα!
(Αφού δεν πρόκειται ΠΟΤΕ να γίνει αυτό, ας το δω -τουλάχιστον- γραμμένο...)
:-D
speira, ποια άνεση, παιδί μου!
Απλώς, ρίχνεις το πρώτο πράγμα που σκέφτεσαι και thats it!
Έλα να παίξουμε!
Καλημέρες σου πολλές!
Μαπμπάκη, άμα φταίει η καλή σου, τότε δεν μπορώ να παρά να ακολουθήσω, όχι μην νομίζεις, δηλαδίς!
Να σου πω;
Να σε προσλάβω να κάνεις ιδιαίτερα στον καλό μου;
Γιατί μου παρενοχλεί την mauve all...
debby, χαίρομαι και εγώ πάρα πολύ που μπήκα εδώ!
Και χαίρομαι που σε γνωρίσαμε!
Και χαίρομαι που σου αρέσει το καινούριο μου φουστάνι!
(Χαζό παιδί, χαρά γεμάτο...)
Γλυκιά μου Artanis:
Όπως έγραφα και στα links που είχα στο blog μου (μέχρι τη μετάβαση στον New Blogger), σε παρακολουθώ με ενδιαφέρον από τα πρώτα σου βήματα.
Τολμώ να πω πως η εξέλιξή σου ήταν το λίγότερο ...εντυπωσιακή (λογοτεχνικά, καλλιτεχνικά και "σκέτο" τεχνικά).
Υποθέτω πως του χρόνου θα μας έχεις πάρει τα σώβρακα - με το συμπάθειο.
Πολλά φιλιά και να τα ...κατοστήσεις!
HEY BABY!!!!
NIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII!!!!!
Λοιπόν, αρχιμαζορέττα μου, σου εύχομαι όποιος μπαίνει στο μπλογκ σου να παθαίνει έτσι ένα κάτι τις, να μη μπορεί να κάτσει ήσυχος, μια... μυρμηρίαση ακόμη και σε φάση που γύρω-γύρω του είναι οι συνάδελφοι στο γραφείο π.χ.!
Σά(τ)υρους, έχεις καλές ιδέες καμμιά φορά. Κοίτα μόνο να είναι η αρτάνις δίπλα, να σου βγαίνουν σε καλό παιδί μου...
:)))))))))))))
+βλογοευχήθησων+
sofi, σε ευχαριστώ πάρα πολύ και εγώ χαίρομαι που σε γνώρισα!!!
mauve all, που πήγες και έμπλεξες, παιδί μου;
Takis Alevantis, σε ευχαριστώ πολύ! Μακάρι να αντέξουμε τόσο!
Μικάκιε, υπερβάλλεις!
Κάτσε να δούμε αν θα είμαστε εδώ του χρόνου και θα σκεφτώ τι θα σας πάρω.
Μέχρι τότε έχουμε καιρό!
:-D
Άφρο, baby, το δωράκι σου είναι μία από τις αγαπημένες μου σκηνές στο σινεμά!!!
ΝΙΙΙΙΙΙΙ!!!!!!!!!!!!
Φιλούνες!
Σ' ευχαριστω που εισαι εδω. Εσυ και το μωρο σου ;-)
Νασαι καλα, να συνεχισουμε μαζι ολο αυτο το - χωρις σκηνοθετη - θεατρο, οπως το ονομαζεις.
Lion, 28/3/07 9:49 π.μ.