Ο καθένας μας στην ζωή του ζωγραφίζει το δικό του ουράνιο τόξο, με τα δικά του χρώματα, μετά από τις βροχές του και τις καταιγίδες του, μόλις ξαναβλέπει τον ήλιο να στεγνώνει τις στάλες της μπόρας.
Είναι εκείνες οι στιγμές που νιώθεις ότι "η μπόρα πέρασε" και βλέπεις τα σύννεφα να απομακρύνονται σιγά σιγά, όταν τα τρυπά το φως και καταλαβαίνεις ότι μπορείς να αφήσεις για κάποιες στιγμές τα όπλα κάτω και να ξεκουραστείς για την επόμενη καταιγίδα. Και ακριβώς την ίδια στιγμή, βλέπεις το δικό σου ουράνιο τόξο να σχηματίζεται και του βάζεις κι άλλα χρώματα και το απολαμβάνεις να λάμπει και μετά να ξεθωριάζει.

Το δικό μου ουράνιο τόξο, χρειάζεται λίγη περισσότερη δουλειά, όχι γιατί ήταν μεγάλη η καταιγίδα ή λίγο το φως, αλλά γιατί θέλω να το φτιάξω από την αρχή μόνη μου.
Να το βάψω, να το πλάσω σε πολύχρωμο αστέρι και μετά να το φυσήξω στον ουρανό, ώστε να το δω στην επόμενη βροχή και να με οδηγήσει στον ήλιο.
Και όταν το χρειαστώ, να το κατεβάσω από τον ουρανό και να το ξαναζωγραφίσω.

Για αυτό, θα κάνω ένα μικρό διάλειμμα από τα blogs, γιατί με νιώθω να γίνομαι ασπρόμαυρη και το ουράνιο τόξο μου να γκριζάρει μαζί μου.
Θέλω να ξαναβρώ κάποια πράγματα σε μένα και να μάθω καινούρια. Χρειάζομαι να ακούσω την σιωπή μου και μετά να την κάνω πάλι χρώματα. Δεν έχω να γράψω κάτι πια, δεν μπορώ να σχολιάσω, τα γράμματα σκαλώνουν σε κάποιο σημείο του μυαλού μου και δεν γίνονται λέξεις.
Ακόμα και η μεγαλύτερή μου ευχαρίστηση, το να σας διαβάζω, δεν με ταρακουνάει, δεν με συγκινεί, δεν με ευχαριστεί.
Και δεν φταίτε εσείς, αλλά εγώ.

Δεν ξέρω πότε θα ξαναγράψω. Οφείλω να ομολογήσω ότι μου πέρασε από το μυαλό να σταματήσω το blogging, αλλά δεν μου αρέσει αυτή η λύση.
Το σίγουρο είναι ότι την Παρασκευή, θα γυρίσω για λίγο για να τιμήσω την Αμαλία. Θα είμαι εδώ. Και μετά θα ξαναγυρίσω στην σιωπή μου, να παίξω με το σκοτάδι και το φως, το νερό και την φωτιά και με ότι βρω μπροστά μου και, όταν βρω αυτό που ψάχνω, θα ξαναγυρίσω. Συγχωρέστε με, αν δεν απαντήσω στα σχόλια αυτού του ποστ. Δεν θέλω να τα κλείσω, γιατί μου αρέσει να σας νιώθω κοντά μου, ακόμα περισσότερο σ' αυτήν την φάση.

Θέλω να σας ευχαριστήσω, γιατί μόλις πρόσφατα, μου κρατήσατε συντροφιά, χωρίς να το ξέρετε, σε κάποιες ανυπόφορες στιγμές σωματικού πόνου.
Σας διάβαζα και ξεχνούσα τα πάντα.
Σας ευχαριστώ και σας αφιερώνω αυτό το κομμάτι, που είναι από τα πιο αγαπημένα μου.
Είναι η πιο όμορφη εκτέλεσή του που υπάρχει, αυτήν την στιγμή, στο You Tube.

Σας αγκαλιάζω με χίλια αστέρια για φιλιά...

Κώστα μου, γλωσσομπάτσε και βιντεοπρομηθευτή του μπλογκ μου, ήθελα εδώ και καιρό να σου πω, ότι το αίμα νερό δεν γίνεται...
Με την οικογένεια που γεννιόμαστε, μ' αυτήν πεθαίνουμε.
Αλλά, η φιλία μπορεί να γίνει αίμα και να μας ενώσει με κάποιους ανθρώπους πέρα κάθε δεσμό.
Και εσύ πια δεν είσαι απλά φίλος μου.
Είσαι αδερφός, πατέρας, γιος, οικογένειά μου, είμαι αδερφή, μάνα, κόρη, οικογένειά σου.
Είναι μεγάλη τύχη να μας συμβεί αυτό, έστω και μία φορά, στην ζωή μας.
Και είμαι σούπερ-ντούπερ κωλόφαρδη, γιατί -όχι απλώς- το έπαθα, αλλά μου έλαχες ΕΣΥ!
Να μην σου πω, δηλαδή, τι είσαι εσύ που σου έλαχα εγώ, αλλά αυτό είναι για την δική μου γιορτή...

Α! Και κάτι ακόμη...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, ΜΟΥΡΤΖΟΥΦΛΗ ΜΟΥ!!!

υ.γ.1 Μην τολμήσεις να κοιτάξεις για λάθη, θα σε σκίσω!
υ.γ.2 Χρόνια πολλά στις Ελενίτσες, τους Κωστήδες και τις Κωνσταντίνες μας!

Τετάρτη: Η εντονότερη θύμηση. Στην παρουσίαση του βιβλίου της Ψιλικαντζούδας. Απίστευτη χαρά και περηφάνια για έναν άνθρωπο που αξίζει, όχι γιατί ξέρει να γράφει αυτά που σκέφτεται και που νιώθει (αυτό μπορεί να το κάνει και ένας δολοφόνος), αλλά γιατί ό,τι σκέφτεται και ό,τι νιώθει είναι μοναδικό. Αν και έχουμε συναντηθεί μόνο μία φορά, όταν διάβασα το βιβλίο της, «είδα» αυτό που είχα νιώσει τότε στην Πλάκα:
Τσαμπουκάς, ευστροφία και καλοσύνη δεμένα και σφυρηλατημένα μαστόρικα. Με επιλογές και πάθος. Ποτισμένα με αγάπη και βιωμένα μέσα στην φωτιά. Συνδυασμοί σπάνιοι, που όταν τους συναντάς σε συνεπαίρνει το γκελ τους αμέσως και βαθιά. Και –ακόμα και όταν δεν γνωρίζεις κάποιον καλά- δεν γίνεται να μην χαρείς για εκείνον, όταν η ζωή τού επιστρέφει τους κόπους του πληρωμένα σε θαυμασμό και αγάπη. Και δεν γίνεται να μην κλάψεις με το βιβλίο της, γιατί πολύ απλά, είναι η Κωνσταντίνα. Τελεία.
Και δεν υπάρχει καθόλου χώρος για συζήτηση σε αυτό το θέμα.
Είδα ανθρώπους που ήθελα να ξαναδώ και άλλους που ήθελα να γνωρίσω και ελπίζω να σας ξαναδώ. Φυσικά…όταν ξεπρηστώ…γιατί...

Πέμπτη: Στις 12:30 το πρωί μου πατήσανε από δύο βαρβάτες ενέσεις αναισθησίας στους κάτω έγκλειστους φρονιμίτες, με τον αποτρόπαιο σκοπό να μου τους βγάλουν. Παρά την απέχθεια, την τρομάρα και το μίσος μου για τους οδοντιάτρους και τα εργαλεία τους, ήμουν ανυπόμονη να βγάλω αυτά τα κέρατα από μέσα μου, γιατί μου είχαν στραβώσει το στόμα, μου είχαν χαλάσει την –εκπληκτική κατά τ’ άλλα- ορθοφωνία μου και -το χειρότερο- εξαιτίας τους είχα δέκατα εδώ και εφτά μήνες και συνεχή εξάντληση. Βεβαίως, μέχρι να φτάσουμε σε αυτό το συμπέρασμα πέρασα από τα σαράντα κύματα και τις σαράντα εξετάσεις και εκεί να σε δω μάγκα μου, στην αγωνία για τα αποτελέσματα. Το τι βρισίδι έφαγα από τον οδοντίατρο που τους άφησα τόσο καιρό, δεν θα το ξεχάσω και επιτέλους είχε έρθει η ώρα να τους ξεφορτωθώ. Από κει και πέρα όμως, θυμάμαι μόνο αποσπάσματα…

Μέχρι να γυρίσω σπίτι είχα μουρλαθεί στο γέλιο με την φάτσα μου, η οποία είχε το τριπλάσιο κάτω χείλος και με την μανούλα μου (είχαμε πάει μαζί και για δική της «εργασία») μιλούσαμε μέσα στο ταξί μία ακαταλαβίστικη γλώσσα για τον ταξιτζή, η οποία ονομάζεται «αναισθησιόγλωσσα» και μόνο εμείς καταλαβαίναμε. Στο σπίτι μας περίμενε ο cyrus, ο οποίος ανέλαβε ρόλο νοσοκόμας και θηριοδαμαστή, με εντολή της μάνας μου «μην την αφήσεις να σηκωθεί, γιατί θα κάνει πάλι τραζανιές», «ναι, ναι, το ξέρω». Και εκεί που κάναμε πλάκα και όλα γαμάουα, ξαφνικά άρχισα να νιώθω τα ράμματα…και μετά την γλώσσα μου…και ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!!! Αλλά, το κάτω χείλος ακόμα δεν το ένιωθα και δεν μπορούσα να μιλήσω και έτσι του έγραφα και θα δείτε στο τέλος…

Παρασκευή: Παρακεταμόλη, σούπα (στις ποικιλίες: μία από τα χεράκια της μαμάς και μία από τα χεράκια της γιαγιάς), παρακεταμόλη, γιαούρτι, παρακεταμόλη, πουρές πατάτας, παρακεταμόλη, πουρές μπανάνας, συναρπαστικό ε;, παρακεταμόλη και ύπνος. Μην αναρωτιέστε τι έκανα όλη μέρα. Προσπαθούσα να φάω. Ρεκόρ: Μία ώρα για δύο κουταλιές σούπας. Μιλάμε για πείνα και μιλάμε για χαρμάνιασμα, γιατί τσιγάρο γιοκ! Α! Κάποια στιγμή, πήρα χαμπάρι την μάνα μου να με κυνηγάει με την φωτογραφική, γιατί τα μάγουλά μου είχαν γίνει όσο του Λούις Άρμστρονγκ, όταν φύσαγε την τρομπέτα, αλλά σε μόνιμη κατάσταση και τα χείλια μου είχαν εξαφανιστεί. Τελικά, κατάφερε και τράβηξε μία φωτογραφία και με φοβερή χαρά μου ανακοίνωσε ότι θα ανοίξει μπλογκ, μόνο και μόνο για να την βγάλει στο ίντερνετ….

Σάββατο: Παρακεταμόλη, σούπα, και τα λοιπά, αλλά το βράδυ ήρθε η αδερφική φιλενάδα του cyrus, η μοναδική γυναίκα στον κόσμο που επιτρέπεται να τον πλησιάσει και να τον κάνει ότι θέλει και η μοναδική που σε –ορισμένα πράγματα- έχει μεγαλύτερη δικαιοδοσία από μένα και που είχα να δω ένα χρόνο και μου είχε λείψει, αλλά όπως πάντα σαν να ήταν χτες και από τους λίγους που θα μπορούσε να με δει σε αυτήν την κατάσταση, για να δούμε τι άλλο; Γιουροβίζιον! Και να φάμε πίτσες…Μέγας άθλος, μου πήρε δύο ώρες να φάω δύο κομμάτια, στο τέλος βαρέθηκα και να προσπαθώ, δηλαδή….Αλλά….ΚΑΠΝΙΣΑ!
Ναι, γλυκιά μου, εσύ είσαι αυτή, που μας διαβάζεις και δεν ανοίγεις blog, αλλά που θα πάει…
Και σ’ αγαπάω, ξέρω, ξέρω, θα επανορθώσω…

Κυριακή: Ξημερώματα, στις 6 το πρωί. ΠΟΝΟΟΟΟΣ!!!! Και όχι άλλη παρακεταμόλη μέχρι τις 8, γιατί αν μου κάνουν αναλύσεις, ίσως βρούν λίγο αίμα στην παρακεταμόλη που ρέει στις φλέβες μου…(ατάκα από άλλο μπλόγκερ, δεν θυμάμαι όμως…όπου παρακεταμόλη, αλκοόλ). Σηκώνομαι, ανοίγω τα blogs αρχίζω και ψάχνω στα blogroll άλλων, ανθρώπους που δεν έχω διαβάσει ποτέ μου και μάζεψα καμιά εικοσαριά καινούρια για να τα εξερευνήσω. Ξαναπέφτω χαπακωμένη και ευτυχισμένη, σηκώνομαι στη μία και τρέχω σαν την παλαβή από το κρεβάτι στο λουλουδάδικο για να πάρω γλαστρούλα στην μαμούλα μου, η οποία φώναζε «που παααας, μηηηη!!!». Στον δρόμο κατάλαβα πόσο αστείο είναι να κουνιούνται τα μάγουλά σου την ώρα που περπατάς και να μην έχεις πιει και καφέ…Σουρρεάλ κατάσταση…Και η μέρα συνεχίστηκε στο κλασικό σχέδιο: Παρακεταμόλη, γιαούρτι και τα λοιπά…Και το βράδυ, είδα αυτό το βίντεο στου Jim Hellas και ο πόνος για καμιά ώρα εξαφανίστηκε.

Δευτέρα (σήμερα): Μετά από αγωνιώδη προσπάθεια να μην χαπακωθώ, γιατί και να το κάνω, δεν με πιάνει τίποτα, ακόμα και αν έχω δοκιμάσει και άλλες ουσίες, πονώ και σε σκέφτομαι και ευτυχώς που ήσουν εδώ να μου κρατάς το χέρι και να μου χαϊδεύεις τα μαλλιά τόσες μέρες και ειδικά σήμερα που τα είδα όλα, αλλά εκείνη την πλάκα που μου έκανες την Πέμπτη δεν θα την ξεχάσω, για αυτό, αγαπημένε μου, θα σε κάνω ρόμπα: Εκεί, λοιπόν που γελάγαμε με την πρησμένη μου χειλάρα, μου λες κάτι αστείο, γελάω, πονάω και σου γράφω: «ΕΙΔΑ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ ΦΑΝΤΑΡΟ!!!» Και με ρωτάς: «Κουρεμένο, με αρβύλες και όπλο στην σκοπιά;» Και τότε είδες μία κακάσχημη Artanis να χαζογελά και να παραμορφώνεται από τον πόνο, με το κάτω χείλος και τα μάγουλα του Φρανκεστάιν, να σου δίνει μια χαζοσπρωξιά και να σου γράφει:

Και τότε, μου γέλασες και με πήρες πάλι αγκαλιά…


(Πειστήριο εγκλήματος:)

Εισαγωγή:
Κυρίες και κύριοι, με μεγάλη χαρά και τιμή, σήμερα φιλοξενώ στον "καναπέ" του ταπεινού μου blog την υπέροχη Mauve_All, η οποία έγραψε ένα κείμενο για την ιστορία των Ταρώ.
Η ιδέα αυτού του κειμένου προέκυψε πριν από μερικούς μήνες, κατά την διάρκεια μιας μεγαλειώδους ομαδικής μασαμπούκας, ως σπόντα σε μία συζήτηση αστρολογίας, χαρτομαντείας, χειρομαντείας και λοιπών προσοδοφόρων επαγγελμάτων.
(Όπως καταλάβατε, προσπαθούσαμε να βρούμε τι θα γίνουμε όταν μεγαλώσουμε.)
Η Mauve_All δεν είχε στήσει ακόμη το δικό της blog για να δημοσιεύσει την ιστορία των Ταρώ και έτσι την προσκάλεσα να χρησιμοποιήσει τον "καναπέ" μου, όποτε και όπως ήθελε. Και μου υποσχέθηκε ότι θα καταχραστεί την φιλοξενία, με την πρώτη ευκαιρία. (Δηλαδή, όταν θα στρωνόταν να την γράψει, γιατί την είχαν πρήξει με κάτι μεταφράσεις ποιημάτων, λέει...) Έκτοτε, πέρασε ο καιρός, έφυγε ο χειμώνας, μπήκε η άνοιξη, έρχεται το καλοκαίρι, η Mauve_All έφτιαξε το δικό της blog (γιούπι, την διαφθείραμε!), αλλά η υπόσχεσή της είναι υπόσχεση, και την κρατάει! Παρόλο που θα μπορούσε να δημοσιεύσει την "Ιστορία των Ταρώ" στο δικό της blog, πήρε πιτζαμάκια, παντοφλίτσες και την γυάλινη σφαίρα και ήρθε για πιτζάμα-στον-"καναπέ"-μου-πάρτυ!
Enjoy!

"Τα ταρώ είναι μια από τις πιο όμορφες ανθρώπινες επινοήσεις. Παρ' όλες τις κατακραυγές των φιλοσόφων, αυτό το πάκο εικόνων, στο οποίο το πεπρωμένο ανακλάται σαν σε καθρέφτη με πολλές πλευρές, παραμένει τόσο ζωτικό και ασκεί μια τόση ακαταμάχητη έλξη σε ευρηματικά μυαλά, που είναι σχεδόν αδύνατο οι αυστηροί κριτικοί που μιλούν εξ ονόματος μιας ακριβούς αλλά μη ενδιαφέρουσας λογικής να καταφέρουν ποτέ να καταργήσουν την εφαρμογή του."
Grillot de Givry

Αντιγράφουμε από το skepdic.gr την άποψη του Grillot de Givry για τη διάδοση των ταρώ και την αποκρυφιστική γοητεία που εξακολουθούν να ασκούν. Η συνειδητοποίηση της θνητότητας, ο φόβος του θανάτου και το βασικό ένστικτο της επιβίωσης ίσως είναι οι λόγοι για τους οποίους ο αποκρυφισμός, η αλχημεία και η μαντεία ασκούσαν πάντα μια τόσο έντονη γοητεία στους ανθρώπους. Οι πρωτόγονοι ήταν ανίκανοι να κάνουν διάκριση μεταξύ έμψυχων και άψυχων όντων. Απόλυτα συνδεδεμένοι και εξαρτώμενοι από τη φύση απέδιδαν ιδιότητες έμψυχων όντων στα φυσικά φαινόμενα και τα λάτρευαν σαν ξεχωριστές θεϊκές οντότητες.
Στη Μεσοποταμία, την Ινδία, την Αίγυπτο, την Ελλάδα και τη Ρώμη, οι θρησκείες που αναπτύχθηκαν είχαν ως βασικό τους χαρακτηριστικό την απόπειρα επικοινωνίας με το θείο στοιχείο μέσω ιδιαίτερων αποκρυφιστικών τελετών, στις οποίες μπορούσαν να λάβουν μέρος μόνο οι μυημένοι. Οι μύστες χρησιμοποιούσαν διάφορες μεθόδους προσέγγισης του θείου, είτε για να εκμαιεύσουν χρησμούς, είτε για να μεταφέρουν τη θεϊκή σοφία στις επόμενες γενιές. Μία από αυτές τις μεθόδους λέγεται ότι ήταν και η τράπουλα ταρώ, η οποία εικάζεται ότι πρωτοχρησιμοποιήθηκε στην Αίγυπτο.

Ετυμολογία:
Η ετυμολογία της λέξης «ταρώ» είναι ασαφής. Μερικοί υποστηρίζουν ότι προέρχεται από την σανσκριτική λέξη taru που σημαίνει δεσμίδα, άλλοι πως η ονομασία οφείλεται στον ποταμό Ταρώ της Β. Ιταλίας, όπου πρωτοεμφανίστηκαν τα ταρώ σε ευρωπαϊκό έδαφος, άλλοι ακόμα ότι η λέξη προέρχεται από τη φράγκικη παραφθορά της ελληνικής φράσης «τα ρωτώ», που χρησιμοποιούσαν στο μεσαιωνικό Βυζάντιο καθώς άρχοντες και λαός της εποχής εκείνης ήταν μανιώδεις χαρτοπαίκτες, αλλά και τακτικοί πελάτες των τσιγγάνων που επιδίδονταν στη χαρτομαντεία. Η επικρατέστερη πάντως ετυμολογική εκδοχή του όρου είναι πως η λέξη «ταρώ» είναι σύνθετη των αιγυπτιακών λέξεων tar (δρόμος) και ro (βασιλιάς) και μεταφράζεται ως «βασιλική οδός».

Ιστορική διαδρομή:

Τα ταρώ έχουν κοινούς συμβολισμούς με μυητικές σχολές, με την αρχαία ελληνική και αιγυπτιακή μυθολογία, με την αστρολογία, την αλχημεία, την καββάλα και την αριθμολογία. Έχουν τυπικό και επαναλαμβανόμενο τελετουργικό και μία απόκρυφη κοσμοθεωρία. Αυτά τα χαρακτηριστικά, καθώς και ο τρόπος διάδοσής τους μέσα από την παράδοση, δικαιωματικά κατατάσσουν τα ταρώ στις απόκρυφες τέχνες και επιστήμες. Δε θα ασχοληθούμε εδώ με τον αποσυμβολισμό των καρτών και τις συνδέσεις τους με φιλοσοφικές θεωρίες, παρά θα δούμε την προέλευση και την ιστορική τους πορεία από την αρχαιότητα ως σήμερα.

Κάποιοι υποστηρίζουν ότι η τράπουλα προέρχεται από την Κίνα ή την Κορέα όπου και δημιουργήθηκε τον 10ο ή τον 11ο αιώνα, και κάποιοι άλλοι πως είναι ινδικής προέλευσης και την έφεραν στη Ευρώπη οι Τσιγγάνοι. Άλλοι υποστηρίζουν ότι η τράπουλα αποτελεί την κιβωτό της καββαλιστικής ή και της αιγυπτιακής σοφίας.

Κατά την πρώτη χιλιετηρίδα μ.Χ. κάρτες αντίστοιχες με τις σημερινές τράπουλες (τέσσερα χρώματα και τρεις κάρτες προσώπων σε κάθε χρώμα) χρησιμοποιούνται στον αραβικό κόσμο.

• 14ος αιώνας: πρώτη αναφορά για ύπαρξη καρτών στην Ευρώπη.

• 15ος αιώνας: Το παλιότερο Ταρώ απ’ όπου σώζονται κάρτες μέχρι τις μέρες μας (Visconti Sforza).
  

• 16ος αιώνας: σε κείμενα των Johann Reuchlin και Henry Cornelius Agrippa αναφέρεται η χρησιμότητα της εβραϊκής Kabbalah στον χριστιανικό κόσμο.

• 17ος αιώνας: το Ταρώ είναι πολύ διαδεδομένο στην Ευρώπη σαν παιχνίδι ενώ κείμενα των γερμανών Ροδόσταυρων συνδέουν το Ταρώ με τον Ερμητισμό.

• 18ος αιώνας: Ο διαμαρτυρόμενος ιερέας Court de Gebelin στο βιβλίο «ο αρχέγονος κόσμος» αναφέρει ότι το Ταρώ είναι ότι απόμεινε από την αρχαία αιγυπτιακή μυστική σοφία. Επίσης την ίδια εποχή ο Alliette που έμεινε γνωστός με το ψευδώνυμο Eteilla δίνει πλήρη οδηγό μαντικής μέσω του Ταρώ. Σύμφωνα με τον Κουρ ντε Ζεμπελέν τα Ταρώ προέρχονται από την Αίγυπτο, άποψη με την οποία συμφωνεί και ο Κριστιάν, συγγραφέας της «Ιστορίας της μαγείας». Άποψή τους είναι ότι τα ιερογλυφικά που χαράσσονταν στους αιγυπτιακούς τάφους και ναούς ήταν τα πρότυπα των ταρώ. Μάλιστα, ο Κριστιάν στο βιβλίο του περιγράφει ολόκληρη τη διαδικασία μύησης ενός νεαρού Αιγύπτιου ιερέα και συνδέει τα στάδιά της με τα σύμβολα της Μεγάλης Αρκάνα των ταρώ. Η μεταφορά των ιερογλυφικών σε μορφή καρτών έγινε για να βοηθηθεί η διάδοση της σοφίας που περιέχουν σε όσους μπορούν να αναγνωρίσουν το συμβολισμό.
  

• 19ος αιώνας: Ο Eliphas Levi συνδέει το Ταρώ με την εβραϊκή Kabbalah και τα τέσσερα χρώματα των μικρών Αρκάνα με τα τέσσερα στοιχεία του κόσμου. Ο Levi συσχέτισε επίσης τις 22 κάρτες της Μεγάλης Αρκάνα με τον αριθμό των γραμμάτων του Εβραϊκού αλφαβήτου.

Κάποτε ήταν διαδεδομένη η άποψη ότι τις κάρτες του Ταρώ τις έφεραν στην Ευρώπη οι τσιγγάνοι οι οποίοι μάλιστα θεωρούνταν αιγυπτιακής καταγωγής (η αγγλική λέξη gypsy για τους τσιγγάνους προέρχεται από το Egypt). Αργότερα όταν διαπιστώθηκε ότι οι τσιγγάνοι κατάγονται από την Ασία, κάποιοι προσπάθησαν να συνδέσουν το Ταρώ με την ινδική παράδοση. Οι σχέση των τσιγγάνων με το Ταρώ δεν είναι ξεκάθαρη ωστόσο μάλλον αυτοί έχουν ένα μερίδιο «ευθύνης» για τη διάδοση του Ταρώ και τη σύνδεση του με την χαρτομαντεία.

Ο Σάμιουελ Βέλερ Σίνγκερ, στο έργο του «Έρευνα στην Ιστορία των Χαρτοπαίγνιων», υποστηρίζει την άποψη ότι τα Ταρώ έφτασαν στην Ευρώπη από την Ινδία, μέσω Αραβίας. Ίσως οι κάρτες των Ταρώ να ήταν τμήμα της μαγικής και φιλοσοφικής γνώσης που άνθιζε στις μυστικιστικές σχολές της Συρίας και που διαφυλάχτηκε από τους Ναΐτες Ιππότες κατά την επιστροφή τους στην Ευρώπη. Προκειμένου να αποφύγουν τους διωγμούς, έκρυψαν μέσα σε κάρτες ψυχαγωγίας και χαρτοπαιξίας, υπό μορφή συμβόλων, τις διδαχές των μυστηριακών τους βιβλίων. Η Αδελφότητα των Ροδόσταυρων χρησιμοποιεί τα Ταρώ ως ένα ζωτικό στοιχείο της ροδοσταυρικής διδασκαλίας, καθώς μέσα στις κάρτες περιέχονται σύμβολα που παραπέμπουν στα εργαλεία που χρησιμοποιούσαν οι Τέκτονες.

Τον 13ο και 14ο αιώνα οι Ιταλοί προτιμούσαν τις συνθέσεις που απεικόνιζαν μια σειρά θεμάτων, έτσι δημιουργήθηκαν τα "naibi" οι αθώες κάρτες τις οποίες συνιστούσαν ηθικολόγοι όπως ο Μορέλι το 1393. Στο τέλος του 14ου αιώνα οι πρώτες εκπαιδευτικές κάρτες οδήγησαν στην επινόηση των παιγνιόχαρτων τα οποία αποδίδονται στον Φρανσουά Φίμπια που πέθανε το 1419. Η ιδέα των αριθμητικών χαρτιών (άσσος δύο τρία κλπ) φαίνεται να δόθηκε στους παίκτες από τα ζάρια, ενώ το σκάκι τους πρόσφερε τις φιγούρες (Βασιλιάς, Βασίλισσα, και Ιππότης). Η πιο παλιά ευρωπαϊκή τράπουλα που είναι σήμερα γνωστή χρονολογείται το 14ο αιώνα.

Tα ιστορικά αρχαιότερα Ταρώ των Βισκόντι-Σφόρτσα (γνωστά και με το όνομα «ταρώτσι») και τα Ταρώ των Βοημών, καθώς και τα πιο σύγχρονα του Γκραντ Ετέιλα, του Ταβαγκλιόνε, του Όσβαλντ Γουίρτ, της Χρυσαυγής, του Α.Ε. Γουέιτ, του Πολ Φόστερ Κέιζ, του Άλιστερ Κρόουλι, του Ιερού Ρόδου, της Μόργκαν Γκριρ, του Υδροχόου, των Μαγισσών και πλήθος άλλων που κατακλύζουν το χώρο.

Το 1910 κυκλοφόρησε το Rider Waite Tarot που αποτελεί μέχρι σήμερα το πιο δημοφιλές Ταρώ. Ο Waite μετάφρασε στα αγγλικά τα έργα του Eliphas Levi ενώ ενσωμάτωσε στο Ταρώ του και στοιχεία του τάγματος της Χρυσαυγής, που είχε ιδρυθεί στη Αγγλία το 1886, της οποίας υπήρξε μέλος. Πολλές απομιμήσεις αυτού του Ταρώ έχουν δημοσιευτεί μέχρι σήμερα ενώ ακόμα και σύγχρονες ερμηνείες των καρτών στηρίζονται στις εικόνες του. Από τις πιο διαδεδομένες τράπουλες που χρησιμοποιούνται σήμερα είναι αυτή που σχεδίασε ο Waite, η τράπουλα που σχεδίασε ο σουρεαλιστής ζωγράφος Σαλβαντόρ Νταλί και η τράπουλα σε σχεδιασμό της σύγχρονης ψυχαναλύτριας της σχολής του Jung, Liz Greene.

Σημείωση: Οι φωτογραφίες που συνοδεύουν το κείμενο είναι κάποιες από τις κάρτες Ταρώ που σχεδίασε ο Σαλβατόρ Νταλί. Μπορείτε να τις δείτε σε μεγαλύτερο μέγεθος, αν κάνετε κλικ πάνω τους. Τα ονόματά τους, με την σειρά εμφάνισης, είναι: "The Chariot", "The World", "The Fool", "The Hanged Man" και "Strength". Στην μεγάλη φωτογραφία κάτω (μεγαλώνει με κλικ, επίσης) είναι η κλασική τους απεικόνιση από το Rider Waite Tarot.


ΠΗΓΕΣ:
www.skepdic.gr/Entries/Tau/taro.htm
www.astrolisto.net/cgi-bin/index.pl?action=viewnews&id=3
www.mystica.gr
www.e-zine.gr
www.atraposonline.gr/tarothistory.htm
www.nea-akropoli.gr

Φαντάσου ότι είσαι ένας νέος 25 χρονών που μένεις σε μια χώρα, η οποία συστηματικά καταπιέζει την ελευθερία της έκφρασης. Οι περισσότερες ιστοσελιδες με θέμα τα ανθρώπινα δικαιώματα “μπλοκάρονται” από ένα εθνικό φίλτρο και δεν εμφανίζονται ποτέ στην οθόνή σου. Θέλεις να επικοινωνείς με ανθρώπους από όλο τον κόσμο κι έτσι χρησιμοποιείς το PalTalk, ένα chat room που αν και η έδρα του είναι στην Νεά Υόρκη αλλά πολλοί χρήστες του μιλάνε τη γλώσσα σου. Στην ουσία είναι το παράθυρο του απομονωμένου κόσμου σου.

Μια μέρα που έχετε μαζευτεί στο σπίτι σου με φίλους και μιλάτε με άλλους χρήστες στο chat room, εισβάλλουν ξαφνικά στις τρεις το πρωί 50 αστυνομικοί, σας χτυπάνε και σε φυλακίζουν σε πλήρη απομόνωση για 9 ολόκληρους μήνες χωρίς ποτέ να σου απαγγελθούν κατηγορίες.

Περνάνε αυτοί οι μήνες και αφήνεσαι «ελεύθερος». Δε φοβάσαι να κατακρίνεις δημόσια την κυβέρνηση και υποστηρίζεις την αναγκαιότητα ειρηνικής αλλαγής της πολιτικής κατάστασης (στη χώρα σου είναι νόμιμο μόνο ένα πολιτικό κόμμα). Περίπου έξι βδομάδες μετά όμως, εκεί που κάθεσαι σε ίντερνετ-καφέ παρέα με τον αδερφό σου και διαβάζεις τα email σου και ειδησεογραφικά sites, σε πλησιάζουν άντρες της Ασφάλειας, σου φοράνε χειροπέδες και σε αναγκάζουν να τους οδηγήσεις σπίτι σου, όπου βρίσκουν και κατάσχουν, μία κάμερα, ένα κασετόφωνο, 2 CD και ένα βιβλίο που για κακή σου τύχη είναι απαγορευμένο επειδή υποστηρίζει την αναγκαιότητα δημοψηφίσματος για πολυκομματισμό στη χώρα.

Αν σε έλεγαν Truong Quoc Tuan και έμενες στο Βιετνάμ, τι νομίζεις ότι θα συνέβαινε μετά;

Θα ήσουν σε ένα κελί σε πλήρη απομόνωση χωρίς καμιά επαφή με δικηγόρους ή συγγενικά πρόσωπα. Θα σε κατηγορούσαν για προπαγάνδα εναντίον του κράτους και θα αναρωτιόσουν, στα αλήθεια για ποιο λόγο και για πόσα κλικ του ποντικιού σου αντιμετωπίζεις 20 χρόνια κάθειρξη…

Ή φαντάσου να δουλεύεις ως δημοσιογράφος σε κινέζικη εφημερίδα.

Τις παραμονές της 15^ης επετείου από τη σφαγή στην πλατεία Τιενανμέν, σε συνάντηση του προσωπικού της εφημερίδας, σάς δείχνουν ένα μέμο από το Κεντρικό Τμήμα Προπαγάνδας για το πώς θα πρέπει να καλύψετε τις επετειακές εκδηλώσεις. Σε αυτό δίνονται οδηγίες στους εργαζόμενους στα ΜΜΕ να «κατευθύνουν σωστά την κοινή γνώμη», να «μην δημοσιεύουν ποτέ απόψεις που δεν είναι σύμφωνες με την επίσημη πολιτική» και να καταδίδουν στις αρχές τυχόν υποψίες που έχουν για συναδέλφους τους που επικοινωνούν με δημοκρατικά στοιχεία στο εξωτερικό.

Εσύ κρατάς σημειώσεις από αυτό το μέμο και το στέλνεις με email από τον προσωπικό σου yahoo! λογαριασμό σε κάποιον γνωστό σου στην Αμερική που διαχειρίζεται ένα πολύ γνωστό κινέζικο website, το Δημοκρατικό Φόρουμ. Το email δημοσιεύεται την ίδια μέρα με το ψευδώνυμο “198964” στα ανεξάρτητα κινεζόφωνα websites του εξωτερικού που έτσι κι αλλιώς είναι απαγορευμένα στη χώρα.

Σε συλλαμβάνουν μερικούς μήνες αργότερα. Η εταιρία Yahoo! θα έχει πολύ απλά δώσει τα στοιχεία του λογαριασμού της ηλεκτρονικής σου διεύθυνσης και την ακριβή τοποθεσία από την οποία στάλθηκε το επίμαχο email.

Αν το όνομά σου ήταν Shi Tao και έμενες στην Κίνα, τι νομίζεις ότι θα συνέβαινε μετά;

Θα καταδικαζόσουν με την κατηγορία της προδοσίας κρατικών μυστικών σε 10ετή κάθειρξη. Η γυναίκα σου θα ανακρινόταν καθημερινά από τις αρχές και η δουλειά θα της πίεζε να σε χωρίσει, πράγμα που τελικά θα έκανε. Θα είχες ελάχιστη επαφή με την οικογένειά σου. Θα μεταφερόσουν σε φυλακές υψίστης ασφάλειας και θα σου απαγόρευαν γράφεις ή να διαβάζεις. Η Επιτροπή Προστασίας Δημοσιογράφων θα σου απένειμε το Διεθνές Βραβείο Τύπου για την Ελευθερία, το οποίο φυσικά δε θα μπορούσες να παραλάβεις.

Φαντάσου να μπορούσες να απελευθερώσεις τον Truong Quoc Tuan και τον Shi Tao. Μπορείς!

Μπες στο www.amnesty.org.gr και πάρε μέρος στην εκστρατεία της Διεθνούς Αμνηστίας για την ελευθερία της έκφρασης στο ίντερνετ!