Κώστα μου, γλωσσομπάτσε και βιντεοπρομηθευτή του μπλογκ μου, ήθελα εδώ και καιρό να σου πω, ότι το αίμα νερό δεν γίνεται...
Με την οικογένεια που γεννιόμαστε, μ' αυτήν πεθαίνουμε.
Αλλά, η φιλία μπορεί να γίνει αίμα και να μας ενώσει με κάποιους ανθρώπους πέρα κάθε δεσμό.
Και εσύ πια δεν είσαι απλά φίλος μου.
Είσαι αδερφός, πατέρας, γιος, οικογένειά μου, είμαι αδερφή, μάνα, κόρη, οικογένειά σου.
Είναι μεγάλη τύχη να μας συμβεί αυτό, έστω και μία φορά, στην ζωή μας.
Και είμαι σούπερ-ντούπερ κωλόφαρδη, γιατί -όχι απλώς- το έπαθα, αλλά μου έλαχες ΕΣΥ!
Να μην σου πω, δηλαδή, τι είσαι εσύ που σου έλαχα εγώ, αλλά αυτό είναι για την δική μου γιορτή...

Α! Και κάτι ακόμη...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, ΜΟΥΡΤΖΟΥΦΛΗ ΜΟΥ!!!

υ.γ.1 Μην τολμήσεις να κοιτάξεις για λάθη, θα σε σκίσω!
υ.γ.2 Χρόνια πολλά στις Ελενίτσες, τους Κωστήδες και τις Κωνσταντίνες μας!