Ωραία...και το κλειδί που το έβαλα;
Η φωτογραφία είναι από το HubbleSite.
Υ.Γ. Το blog, από χτες το βράδυ, έπεσε, "χτύπησε, ε και τι μ' αυτό, οι φίλοι του ας ειν' καλά" και με "τεχνικές ανάνηψης" ξανασηκώθηκε. Κάτι φίλοι μου έστειλαν sms στις 4:00 το πρωί, για να μου πουν ότι "έπεσα".
ΜΕ ΞΥΠΝΗΣΑΤΕ!!!
Όταν αναλογίζομαι την απεραντοσύνη του διαστήματος, την ηλικία του, τα μυστήριά του και τη δημιουργία του (κυρίμως μέσα απο τις αφηγήσεις του Χωκινς και του Γραμματικάκη) κλείνω για λίγο τα μάτια μου για να φανταστώ την πρώτη μεγάλη "έκρηξη" κι ύστερα "του χρόνου το θηρίο που γέρασε στο διάστημα τ΄ αστέρια και τη γη".
Μετά έρχομαι στο κόσμο το μικρό (και μέγα) της καθημερινότητάς μας, στις μικροδυσκολίες μας, στις μικροφιλοδοξίες μας, στα μικρο-όνειρά μας στις απλώλειές μας, στο μικρόχρονό μας. Στα τριαντάφυλλα του κήπου μου (άλλα κάτασπρα κι άλλα κατακόκκινα) στις δυο λεμονιές που τη νύχτα κάνουν την άνοιξη "πολύ πιο άνοιξη να μοιάζει", έρχομαι στο μικρό δικό μου σύμπαν των προσδοκιών και ελπίδων, της ταύτισής μου με τον αγαπημένο μου και το παιδάκι μας.
Και το κλειδί; Που είναι το κλειδί; Είναι η αγάπη μας, εγώ κι εσύ, που κάνει το λιγοστό μας χρόνο να γίνεται αιώνιος, το χάδι και το φιλί να μοιάζουνε ατελείωτα κι ας κράτησαν έστω για λιγάκι, για μια στιγμή, για μια μικρή στιγμούλα.
Με αγάπη
Παράγραφος
@iolithikos
Καλώς ήρθες, iolithikos. Από το μπαλκόνι πηδάς κι εσύ;
@apousia και paragrafos
Κορίτσια μου, δυσκολεύομαι να σας απαντήσω, γιατί μ' αυτά που μου γράφετε έχω γίνει αλοιφή! Χαλκομανία! Κολλάει το πληκτρολόγιο! Με «στείλατε»...
@ou ming και morgana
Ομολογώ ότι στην αρχή κι εμένα μου θύμισε κάτι ανάλογο, αλλά δυσκολεύτηκα να προσδιορίσω τι.
Μοιάζει με πέος ή με αιδοίο;
Γιατί, μοιάζει και στα δύο.
Για το πρώτο είναι μικρό και
για το δεύτερο μεγάλο.
(Ωπ! Ποί’μα)
Εσείς ποιο εννοείτε;
@περαστικός
Γιατί , μου βάζεις ιδέες τώρα; E;
Αν βρω το κλειδί θα φοβάμαι
ν' ανοίξω. Κι αν βγει το ΖΟΝΚ; Αααααα!
Eπληκτική φωτογραφία.
Σου εύχομαι να μη βρεις το κλειδί ποτέ...
Ωραίο blog.
Καλή δύναμη.
andy dufresne, 10/5/06 6:56 μ.μ.
@epicuros
Επίκουρε, σα δε ντρέπεσαι! Ααα, πα, πα, πα, πα, πα, πα!
:-)
@Π
Αγαπητέ μου, ως συνήθως, βάλατε στη συζήτηση στο σωστό δρόμο. Ως συνήθως, το ιντελεκτουέλ βρώμικο μυαλό σου, έδωσε τη λύση στο μέγα ερώτημα δια του συγκερασμού. Μας τάπωσες!
Και προσκυνώ, επίσης!
;-)
Υ.Γ. Αναμένω τον πίνακα με ανυπομονησία.
Υ.Γ.2 Εμένα μου φαίνεται ακόμα για κλειδαριά, πάντως.
@composition doll
Για τη φιλία τα έγραψες (είπες) όλα σε μια φράση! Και αυτοί οι φίλοι μ' έχουν ξυπνήσει αρκετές φορές. Μεταφορικώς και κυριολεκτικώς.
ΜΗΠΩΣ ΘΑ ΘΕΛΑΤΕ ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΜΟΝΟ
ΣΤΑ ΜΕΤΑΦΟΡΙΚΩΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ;
Συγγνώμη, cd μου. Τα γράφω (λέω) σε σένα για να διαβάζουν (ακούνε) εκείνοι.
ΝΑΙ, Σ' ΕΣΑΣ ΛΕΩ, ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΖΕΤΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΓΡΑΦΕΤΕ!
(I 'm the eye! I SEE YOU!!!!)
@Yannis H
Σ' ευχαριστώ για τα περαστικά σου, Γιάννηschsch!!!
Θα τα χρειαστούμε, μιας και σήμερα η μαγνητική τομογραφία έδειξε ότι έσπασε το μηνίσκο της :-(((.
Ας ελπίσουμε ότι τρίτωσε εδώ, λοιπόν, γιατί το κλειδί, μάλλον ήταν χαμένο από χέρι. Προτιμώ να βρούμε το γόνατο και "η πόρτα ας μείνει κλειδωμένη". (Ωχ! Κι άλλο ποί'μα!!!)
Όσο για το blog, ο παθών μαθαίνει.
Δεν θα του ξαναπεράσει!!!!
Άντε και with a little help from my friends, πάμε για τα όμορφα...
Καλησπέρα
πρώτη μου επίσκεψη...
Το κλειδί ε?
Συνήθως μπαίνω από τον γείτονα όταν το ξεχνάω...